Overige  

Rb. Amsterdam 1 september 2025, IEF 22943; IT 4959; ECLI:NL:RBAMS:2025:6612 ([verzoeker] tegen Booking.com). [verzoeker] heeft via het platform Booking.com een accommodatie geboekt. Eenmaal aangekomen blijkt dit niet aan de verwachtingen te voldoen. [verzoeker] vordert terugbetaling van de kosten voor de accommodatie. Booking.com verweert zich en beroept zich op de beperkte verantwoordelijkheid die zij heeft als online platform. Ook beroept Booking.com zich op de algemene voorwaarden waarin staat dat zij geen partij is bij de reservering en hierom niet aansprakelijk is. 

Vzr. Rb. Noord-Nederland 15 september 2025, IEF 22939; IT 4957; ECLI:NL:RBNNE:2025:3760 ([eisende partijen] tegen Google). [eiser sub 2] is enig aandeelhouder, bestuurder en advocaat bij [eiser sub 1]. Bij [eiser sub 1] werken op dit moment meerdere mensen waaronder [eiser sub 2]. Op de Google-bedrijfspagina zijn negatieve reviews geplaatst. [eisende partijen] willen dat de reviews worden verwijderd en dat Google de gegevens van de reviewers bekendmaakt. Volgens hen zijn het overduidelijk valse reviews die schade brengen aan hun naam en reputatie. In korte tijd verschenen vijftien negatieve reviews, maar in dit kort geding ging het alleen om de vier reviews die nog online stonden. Volgens [eisende partijen] is er daarom sprake van een trendbreuk: eerder kwamen zulke reacties niet voor. Google laat weten dat de reviews binnen het beleid vallen en dus niet worden verwijderd. Ook deelt Google de gegevens van de betrokkenen niet.

Hof 's-Hertogenbosch 22 april 2025, IEF 22932; ECLI:NL:GHSHE:2025:1149 ([appellanten] tegen de gemeente en [geïntimeerde sub 2]). Partijen hebben al jaren een moeizame relatie met elkaar. [geïntimeerde] werkt bij de gemeente, [appellanten] zijn inwoners. [appellanten] beschuldigen [geïntimeerde sub 2] onder andere van aanranding van [appellante sub 2]. De gemeente en [geïntimeerde sub 2] willen dat [appellanten] stoppen met het uiten van onterechte beschuldigingen. Zij hebben hierover een procedure gestart bij de rechtbank. De rechtbank heeft de vorderingen toegewezen voor zover deze ziet op de beschuldiging van aanranding, met veroordeling van [appellanten] in de proceskosten. Daartoe heeft de rechtbank het volgende overwogen. Er is sprake van een ernstige beschuldiging die geen steun vindt in het feitenmateriaal. De beschuldiging is herhaaldelijk in het openbaar geuit. De beschuldiging heeft schadelijke gevolgen voor de gemeente en [geïntimeerde sub 2]. Dit maakt dat het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer zwaarder weegt dan het recht op vrijheid van meningsuiting en dat het gevorderde gebod (grotendeels) toewijsbaar is. Het opleggen van een dwangsom is nodig omdat uit niets blijkt dat [appellanten] bereid zijn vrijwillig aan de veroordeling te voldoen. Hun tegenvordering, dat sprake zou zijn van misbruik van bevoegdheid, is onvoldoende onderbouwd. De rechtbank wijst die vordering af. 

Rb. Amsterdam 22 augustus 2025, IEF 22926; ECLI:NL:RBAMS:2025:6207 ([eiser] tegen [gedaagde]). Partijen zijn beide architect. [gedaagde] maakt hoofdzakelijk ontwerpen voor woningverbouwingen en heeft in de periode van 2020 tot en met 2022 voor verschillende verbouwprojecten de hulp van [eiser] ingeschakeld. Partijen hebben hier verschillende overeenkomsten voor gesloten en waren het ook eens over vervolgopdrachten. [gedaagde] heeft de samenwerking beëindigd voordat hier nieuwe overeenkomsten voor gesloten konden worden. [eiser] vordert nakoming van deze overeenkomsten, althans een schadevergoeding wegen onrechtmatig afbreken van de onderhandelingen. Daarnaast vordert [eiser] vergoeding voor gebruik van zijn auteursrechten. 

Rb. Amsterdam 10 september 2025, IEF 22916; ECLI:NL:RBAMS:2025:6735 ([eiseres] tegen [gedaagde]). [eiseres] en [gedaagde] zijn beiden model, actrice en onderneemster. [gedaagde] heeft meegedaan aan het programma The Real Housewives of Amsterdam. Op 16 juni 2025 plaatst Juicechannel (een kanaal voor het verspreiden van roddels en geruchten) een bericht waarin de suggestie wordt gewekt dat [eiser] een prostituee was. Op 15 augustus 2025 heeft een woordenwisseling plaatsgevonden tussen onder meer [eiseres] en [gedaagde] op het terras van een restaurant in Amsterdam. Op 16 augustus 2025 verschijnt er ’s avonds een bericht op Juicechannel over deze woordenwisseling. Op 16 augustus 2025 heeft [gedaagde] het volgende bericht op Instagram en Facebook geplaatst: “(…) het bericht op Juice Channel klopt. De aanvaring op een Amsterdams terras heeft inderdaad plaatsgevonden. (…) Voor de duidelijkheid: ik vind het helemaal niet erg als mensen prostitué zijn of zijn geweest. Dat moet iedereen helemaal voor zichzelf weten. (…)” [eiseres] vordert [gedaagde] te veroordelen tot het verwijderen en verwijderd houden van berichten op social media op straffe van dwangsom. Ook vordert [eiseres] [gedaagde] te veroordelen tot het plaatsen van een rectificatie en het betalen van een schadevergoeding. 

Rb. Oost-Brabant 13 augustus 2025, IEF 22906; ECLI:NL:RBOBR:2025:5016 (Eiser tegen gedaagde). Partijen zijn publieke figuren die na beëindiging van hun relatie een vaststellingsovereenkomst met geheimhoudingsbeding hebben ondertekend. Partijen twisten o.a. over de uitleg van het geheimhoudingsbeding, over de vraag of het beding nietig is vanwege strijd met de goede zeden en/of vernietigbaar is vanwege wilsgebreken. Eiser legt aan zijn vordering ten grondslag dat gedaagde het geheimhoudingsbeding heeft geschonden en daardoor een boete is verschuldigd. Gedaagde betwist dit omdat zij vindt dat het raad recht op vrijheid van meningsuiting prevaleert boven het privacybelang van eiser. Voordat de rechter hierover kan oordelen moet er eerst onderzocht worden wat partijen hebben bedoeld met het beding. Bij deze uitleg komt het aan op wat partijen over en weer hebben verklaard en uit elkaars verklaringen en gedragingen overeenkomstig de zin die zij daaraan in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs mochten toekennen, hebben afgeleid en van hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. De redelijkheid en billijkheid spelen hierbij een rol. Eiser beroept zich op de overtreding en moet dit dus ook bewijzen. 

Raad van Discipline 24 februari 2025, IEF 22578; 24-831/A/A (Klager tegen verweerder). De heer J, een IJslandse cliënt die geen Nederlands spreekt, schakelde via zijn co-managers (waaronder klager) een advocaat in voor een geschil met een muziekproducer en New Day Productions. J had € 10.000,- betaald voor deelname aan een televisieprogramma, maar de uitzending ging niet door. In 2017 en 2018 vond overleg plaats tussen de betrokkenen, en J besloot in september 2018 de behandeling van de zaak te stoppen. De zaak tegen het televisieprogramma werd niet verder opgepakt. In 2019 herstartte J de zaak tegen de muziekproducer met bijstand van verweerder, zonder betrokkenheid van klager. In 2022 vroeg J verweerder om hem bij te staan in een nieuw geschil tegen klager, omdat J klager verantwoordelijk hield voor misleiding en de overeenkomst met New Day Productions. In augustus 2022 werd klager hierover aangeschreven, en in juli 2024 werd hij namens J gedagvaard. Klager diende daarop op 30 juli 2024 een klacht in tegen verweerder bij de deken. 

Rb. Rotterdam 13 februari 2025, IEF 22544, LSR 2279; ECLI:NL:RBROT:2025:1811 (Fabrikant tegen ACM). De ACM heeft aan een geneesmiddelenfabrikant een boete opgelegd omdat zij misbruik heeft gemaakt van haar economische machtspositie door een excessieve prijs te vragen en te incasseren voor haar eigen CDCA-geneesmiddel in Nederland. De rechtbank is van oordeel dat de ACM op goede gronden heeft vastgesteld dat de geneesmiddelenfabrikant misbruik heeft gemaakt van haar economische machtspositie. De ACM heeft de buitensporigheid en de billijkheid van de prijs van het CDCA-geneesmiddel op zorgvuldige en objectieve wijze beoordeeld. Met de ACM is de rechtbank van oordeel dat registratie van het CDCA-geneesmiddel als geneesmiddel voor de behandeling van CTX wel voordelen biedt die een zekere prijsverhoging kunnen rechtvaardigen, maar een prijs die, met tussenstappen, van € 46,- naar € 13.090,- per verpakking is gegaan, gaat bij gebrek aan een deugdelijke onderbouwing alle perken te buiten.

Hof Amsterdam 4 december 2024, IEF 22430, LSR 2266; ECLI:NL:GHAMS:2024:3211 (Sandoz tegen Biogen) en Hof Amsterdam 5 december 2024, IEF 22430, LSR 2266; ECLI:NL:GHAMS:2024:3210 (Teva tegen Biogen). Biogen is houdster van de handelsvergunning voor het geneesmiddel DMF. De Europese Commissie heeft met een uitvoeringsbesluit de marktbescherming van dit middel met een jaar verlengd. Sandoz heeft aangekondigd in Nederland op de markt te komen met het middel DMF Sandoz en Teva heeft voorbereidingen getroffen om met het middel DMF Teva op de markt te komen. Beide zijn generieke versies van DMF. Sandoz en Teva menen dat zij niet gebonden zijn aan de verlengde periode van marktbescherming van DMF omdat het uitvoeringsbesluit evident ongeldig is. Biogen heeft een kort geding aangespannen en gevorderd dat het Sandoz en Teva verboden wordt om met het middel DMF Sandoz op de markt te komen. Dit verbod is toegewezen, waarna beide partijen in hoger beroep zijn gegaan.

Rb. Amsterdam 2 mei 2024, IEF 22029, IT 4546; ECLI:NL:RBAMS:2024:7001 (Disney tegen Buma/Stemra). Disney maakt op haar platform Disney+, een subscription video on demand (hierna: SVOD)-dienst, gebruik van muziek die behoort tot het door Buma/Stemra beheerde repertoire. Voor dit gebruik hebben partijen een licentieovereenkomst gesloten. Disney stelt dat zij sterke indicaties heeft dat het tarief dat door Buma/Stemra wordt gehanteerd niet is gebaseerd op objectieve en niet-discriminerende criteria. Dit zou in strijd zijn met artikel 21 van de Wet toezicht en geschillenbeslechting collectieve beheersorganisaties auteurs- en naburige rechten (hierna: Wet Toezicht), artikel 102 van het VWEU en artikel 4 van de Mededingingswet. In verband daarmee verzoekt Disney bij de rechtbank op grond van artikel 843a Rv verstrekking van, primair, de meest recente overeenkomsten die Buma/Stemra met andere SVOD-aanbieders (waaronder Netflix en Apple) en, subsidiair, de geanonimiseerde versie van deze documenten. Uiterst subsidiair vordert Disney een door een onafhankelijk registeraccountant gecontroleerd en gewaarmerkt afschrift van informatie over de door Buma/Stemra toegepaste licentietarieven. Buma/Stemra betwist deze stellingen en betoogt dat het verzoek van Disney neerkomt op een “fishing expedition”.