Dossiers

3D-printing is ook onder IE-juristen al enige tijd een hot topic. Doordat deze - overigens al tientallen jaren bestaande - technologie zich steeds sneller ontwikkelt en meer voor het grote publiek beschikbaar komt, moeten we er volgens sommigen rekening mee houden dat we binnen afzienbare tijd door de “onbegrensde mogelijkheden” van deze techniek, min of meer elk object thuis kunnen en ook zullen gaan printen. Doordat de computerbestanden (zogeheten “CAD-bestanden”) waarmee de objecten kunnen worden geprint bovendien zeer gemakkelijk via het internet zijn te verspreiden en te downloaden, wordt er serieus rekening gehouden met een “pirate bay-scenario” zoals zich dat bij film en muziek heeft voltrokken, waardoor de producerende industrie, zonder ingrijpen van de wetgever, grote schade zou kunnen gaan lijden.

De vraag is of deze vrees geheel terecht is.

Vzr. Rechtbank Overijssel 3 juni 2016, IEF 16001; ECLI:NL:RBOVE:2016:1999 (eiseres in Turkije tegen gedaagde)
Mediarecht. Eiseres en gedaagde hebben een affectieve relatie gehad. Eiseres verblijft in Turkije en heeft twee zonen uit een vorige relatie die in Nederland verblijven. De vorderingen voor een contactverbod en verbod om video’s en afbeeldingen te verspreiden worden afgewezen. Eiseres stelt dat zij sinds de beëindiging van de relatie wordt gestalkt, bedreigd en gechanteerd, maar heeft deze stelling niet met stukken onderbouwd. Het is onvoldoende aannemelijk is geworden dat gedaagde erotisch getinte filmpjes en/of afbeeldingen heeft verspreid. Ook de vordering tot lijfsdwang en dwangsom worden daarom afgewezen.

Gerecht EU 1 juni 2016, IEF 16000; IEFbe 1822; ECLI:EU:T:2016:327; T‑240/15 (Marshmellow reep met vier cirkels)
Merkenrecht. De aanvraag voor een 3D-EU-merk van een reep met vier cirkels wordt afgewezen vanwege het ontbreken van onderscheidend vermogen. Het is voor een reep marshmallows omhuld door chocolade. Het simpele feit dat het een variant is op een gebruikelijke vorm, geeft het nog niet het onderscheidend vermogen dat nodig is voor een gemiddelde consument om het op te merken. Het beroep wordt afgewezen.

Rechtbank Zutphen 23 mei 2012, IEF 15999; ECLI:NL:RBZUT:2012:4434 (Buma tegen Fun Village)
Auteursrecht. Naburige rechten. [door red. opgevraagd vanwege IEF 15969]. BUMA vordert terecht betaling van betaling van niet (volledig betaalde) facturen voor het ten gehore brengen van BUMA-repertoire. De recthbank verbiedt Fun Village om zonder voorafgaande toestemming van Buma evenementen te organiseren waarbij enig muziekwerk ten gehore wordt gebracht, op verbeurte van een direct opeisbare dwangsom van € 3.000,00 voor iedere keer dat Fun Village aan het opgelegde verbod geen gehoor mocht geven én verplicht tot het doen van een gecertificeerde opgave van de behaalde gerealiseerde recettes tijdens de evenementen.

Ktr. Rechtbank Oost-Brabant 26 mei 2016, IEF 15998 (7-Agency tegen X) 
Kwalificatie (agentuur)overeenkomst. Debiteurenrisico. (Vgl. IEF 14886 / 13934 / 8748 / 14138 / 14136). 7-agency vordert o.m. een verklaring voor recht dat de overeenkomst tussen partijen gekwalifcieerd moet worden als agentuurovereenkomst en dat X deze onrechtmatig (zonder inachtneming van de contractuele opzeggingstermijn van 2 maanden) heeft beeindigd (r.o. 1.1). X stelt dat de overeenkomst niet als agentuuroverenkomst gekwalificeerd kan worden ondanks dat het in de bepalingen van het contract zo wordt aangeduid.

De kantonrechter is van oordeel dat de gesloten overeenkomst niet als agentuurovereenkomst gekwalificeerd kan worden nu uit de bepalingen blijkt dat ten aanzien van de prestatie die aan de opdrachtgever geleverd moet worden (i.c. het optreden van de dj) 7-Agency bepaalt of deze geleverd wordt, waardoor zij ook het debiteurenrisico draagt (r.o. 5.2). 

De kantoonrechter acht zich onbevoegd kennis te nemen van het geschil nu de vordering van gedaagde in reconventie meer dan € 25.000 bedraagt en verwijst de zaak naar de civiele kamer van de rechtbank (r.o. 6 en 7).

Vzr. Rechtbank Den Haag 1 juni 2016, IEF 15997; IEFbe 1821; ECLI:NL:RBDHA:2016:6665 (Spartan tegen TERN)
Merkenrecht. Spartan Race organiseert "obstacle races" en is houdster van diverse merken. TERN exploiteert een tv-station dat wereldwijd uitzendt en heeft de eerste aankondigingen gedaan van een realityshow waarbij "Spartaanse opdrachten" worden uitgevoerd. Tussen partijen is niet in geschil dat de term SPARTAN enerzijds verwijst naar de antieke Griekse stadsstaat Sparta, maar anderzijds volgens woordenboeken ook naar het stoere, ruige, sobere karakter dat wordt toegeschreven aan de krijgers van die Griekse stadsstaat. Naar voorlopig oordeel valt niet uit te sluiten dat het relevante publiek het teken SPARTAN, nog meer als dit wordt gevolgd door het beschrijvende element RACE, kan opvatten als beschrijvend voor obstacle races. Dit merk moet voor nietig moet worden gehouden; er kan geen verbod worden opgelegd.

HR 3 juni 2016, IEF 15995; ECLI:NL:HR:2016:1054 (ASOJ tegen Dahabshiil )
IPR. Mediarecht. Zie eerder [Conclusie AG], Zie eerder IEF 14495; IEF 13874, IEF 12916 en IEF 12109. Toepasselijk recht op onrechtmatigheid van internetpublicaties. Als ‘land waar de schade zich voordoet’ uit art. 4 lid 1 Verordening Rome II in verbinding met 10:159 BW kan worden aangemerkt als het ‘centrum van de belangen’ van de gelaedeerde (eDate-arrest). Er is kennelijk een nauwere band met een ander land (lid 3), Engeland, omdat Dahabshiil aldaar is gevestigd en door toezichthoudende instanties aldaar wordt toegezien op haar activiteiten. Het beroep wordt verworpen.

Rechtbank Den Haag 1 juni 2016, IEF 15995; IEFbe 1820; ECLI:NL:RBDHA:2016:5999 (Leatherman tegen gedaagde)
Merkenrecht. Leatherman is producent van multifunctionele (hand)gereedschappen en houdster diverse merken. Gedaagde is een webshop via leatherman-multitools.nl en later ook .de, .dk en .es gestart. Na een Duitse procedure blijft inbreuk doorgaan voor de .nl-site. Door de toevoeging -multitools.nl is het door gedaagde gebruikte teken niet aan het woordmerk Leatherman gelijk (ex sub a). Ex sub b heeft gedaagde de suggestie gewekt dat zijn onderneming een exclusieve door Leatherman goedgekeurde distributeur van haar producten is, althans dat tussen beide ondernemingen een commerciële band bestaat. Het verweer gericht op de geldige reden kan buiten beschouwing worden gelaten, nu inbreuk ex 2.20 lid 1 onder b BVIE wordt aangenomen. De rechtbank beveelt staking van inbreuk op het merkenrecht vanwege het verwarringsgevaar.

Prejudiciële vragen gesteld aan HvJ EU IEF 15994; IT 2081; IEFbe 1819; C-231/16 (MERCK)
Merkenrecht. Procesrecht. Rechtsmacht. Over de rechtsmacht over een aantal Britse en internationale woordmerken MERCK. Artikel 109 Richtlijn EUTM. Is er sprake van dezelfde handeling als het gaat om onderhoud en wereldwijd gebruik van identieke online internet presentie op dezelfde domeinnaam? Wanneer voor rechterlijke instanties van verschillende lidstaten tussen dezelfde partijen met betrekking tot dezelfde handelingen vorderingen wegens inbreuk worden ingesteld, en de ene rechterlijke instantie op grond van een Uniemerk en de andere rechterlijke instantie op grond van een nationaal merk wordt aangezocht, moet de rechterlijke instantie de partijen verwijzen naar de eerst-aanhangig gemaakte zaak of kan de uitspraak aanhouden.

Rechtbank Den Haag 1 juni 2016; IEF 15993; ECLI:NL:RBDHA:2016:5773 (Basil tegen Burgers Lederwarenfabriek)
Auteursrecht. Eindvonnis. De voorzieningenrechter IEF 12426 had Burgers Lederwarenfabriek verboden inbreuk te maken op Basils auteursrecht op de fietsmand. Basil vordert een verklaring voor recht met betrekking tot de verbeurde dwangsommen. Burgers stelt dat ze de foto's van de fietsmand niet op tijd uit de catalogus hebben kunnen halen en richt een klacht tegen de terugwerkende kracht van de dwangsommenveroordeling; die klacht wordt verworpen. Basil stelt terecht dat Burgers het verbod heeft overtreden, de dwangsommen van Burgers zijn dus verschuldigd gebleven. De rechtbank veroordeelt Burgers tot het betalen van een dwangsom van €5.000,- voor iedere inbreuk.