Slaafse nabootsing

HR 15 november 1996, IEF 19648; ECLI:NL:HR:1996:ZC2195 (Rummikub-arrest) Eiser is omstreeks 1950 in Israël begonnen met het produceren en op de markt brengen van een gezelschapsspel genaamd ‘’Rummikub’’, een op bestaande kaartspelen gebaseerd uitlegspel, bestaande uit spelstenen en houdertjes. Verweerster heeft in Nederland rummyspellen op de markt gebracht, soortgelijk aan het door eiser geproduceerde Rummikub. Eiser heeft in 1986 verweerster gedagvaard en gevorderd te verbieden in de toekomst inbreuk te maken op de rechten van eiser op het spel Rummikub, alsmede verweerster te veroordelen tot betaling van schadevergoeding. Deze vorderingen werden zowel op het auteursrecht, het merkenrecht als op het leerstuk onrechtmatig handelen door slaafse nabootsing gebaseerd. Het hof heeft door schatting de omvang van de schade vastgesteld die door de onrechtmatige daad is geleden. De schadeomvang dient te worden bepaald door de prijsdaling af te zetten tegen de ideale situatie, waarin geen sprake is van concurrentie.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 30 september 2020, IEF 19514; ECLI:NL:RBROT:2020:9040 (iClean tegen gedaagde en TGS) Kort geding. Slaafse nabootsing. iClean houdt zich onder meer bezig met de ontwikkeling van biologische waterzuiveringssystemen voor carwashes. Gedaagde is een voormalig werknemer van iClean. Sinds 1 april 2019 is hij in dienst van TGS. TGS houdt zich bezig met de bouw van carwashinstallaties. Een van de door iClean verkochte waterzuiveringssystemen is het Bionic-systeem. Gedaagde was bij de ontwikkeling van het systeem nauw betrokken. Nadat gedaagde bij TGS in dienst is getreden, heeft TGS een nieuw waterrecyclesysteem ontwikkeld, met de naam ‘CleanWater’. iClean stelt zich primair op het standpunt dat de CleanWater een slaafse nabootsing is van de Bionic. Het verbod op slaafse nabootsing wordt (voorwaardelijk) opgelegd. Tot uitgangspunt wordt genomen dat de Bionic door de 8-vorm aanzienlijk verschilt van haar Umfeld. Niet valt uit te sluiten dat de vormgeving van de CleanWater verwarring veroorzaakt bij het betreffende publiek. Daarnaast moet gedaagde zich tot 1 april 2021 onthouden van werkzaamheden op het gebied van carwash en waterzuiveringssystemen.

HR 3 juli 2020, IEF 19308; ECLI:NL:HR:2020:1221 (Stokke tegen Hauck) De cassatie van Stokke tegen het arrest van het hof Amsterdam van 5 februari 2019 wordt op grond van artikel 81 RO afgewezen. Zie ook de Conclusie A-G [IEF 19151]. Daarmee staat vast dat het vormmerk voor de Tripp Trapp terecht nietig is verklaard onder toepassing van de weigeringsgrond van artikel 3 (1) sub e (i) Merkenrichtlijn (aard van de waar). Dit teken bestaat uitsluitend uit de vorm van een kinderstoel, met wezenlijke gebruikskenmerken die inherent zijn aan de generieke functies van de kinderstoel en waarnaar de consument mogelijkerwijs in de waren van concurrenten zoekt, dus een vorm die door de aard van de waar wordt bepaald als bedoeld in artikel 2.1 (2) BVIE.

HR 27 juni 1986, IEF 19189; ECLI:NL:HR:1986:AD7158 (Holland Nautic/Decca) Decca heeft sinds 1946 voor de zeevaart (en de luchtvaart) een omvangrijk radio-navigatiesysteem ontwikkeld, genaamd "Decca Navigator System" (hierna DNS). Het DNS bestaat uit ketens van radiozendstations enerzijds en radio-ontvangers aan boord anderzijds. Decca kan zich ter bescherming van het DNS niet beroepen op octrooirechten. Alhoewel Decca de eigendom en exploitatie van een groot aantal radiozendstations aan de diverse staten heeft overgedragen, heeft zij (binnen haar concern) een aantal radiozendstations in eigendom c.q. exploitatie behouden, die drukbevaren wateren als het Kanaal bedienen. De daaraan verbonden kosten bestrijdt zij uit de opbrengsten van de verhuur van Decca -ontvangers. Decca verhuurt in Nederland voor een huurprijs van ongeveer ƒ10.000,- per jaar Decca-ontvangers, genaamd "Mark". Holland Nautic importeert en verkoopt tegen een prijs van ongeveer ƒ10.000,- zelfstandig in Nederland radio-ontvangers van het merk RAUFF & SORENSEN, genaamd "Shipmate" type RS 4000 en RS 4000 C. Deze radio-ontvangers zijn ontwikkeld en bestemd om gebruik te maken van het DNS en zijn enkel daarvoor bruikbaar. Holland Nautic draagt niet bij in de instandhouding van de radiozendstations van Decca.

Het Hof heeft geoordeeld dat Holland Nautic door in Nederland, zonder enige redelijke vergoeding aan Decca, in het verkeer te brengen radionavigatie-ontvangers, waarin identieke gegevens als in die van Decca zijn opgeslagen, die zijn ontwikkeld en bestemd om gebruik te maken van radiosignalen van radiozendstations welke in niet onaanzienlijke mate aan Decca toebehoren en/of door haar worden geëxploiteerd, in strijd handelt met de zorgvuldigheid die Holland Nautic jegens Decca in het maatschappelijk verkeer betaamt en dat zij daarmede onrechtmatig handelt ten opzichte van Decca.

De Hoge Raad vernietigt het arrest van het Hof. Er wordt geoordeeld dat profiteren of aanhaken bij de prestaties van een ander op zichzelf niet in strijd is met de zorgvuldigheid die Holland Nautic als concurrent van Decca jegens deze in het maatschappelijk verkeer betaamt, ook niet als dit Decca nadeel toebrengt. Tot slot draagt een ieder het risico van de wijze waarop hij zijn bedrijf heeft ingericht.

Rechtbank Amsterdam 20 december 2019, IEF 18907, IEFbe 3013; ECLI:NL:RBAMS:2019:9724 (Airwair tegen Primark) Merkenrecht. Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Airwair brengt schoenen op de markt met de naam “Dr. Martens”. De kenmerkende bestanddelen van het merk liggen in de schoenzool. Primark brengt soortgelijke schoenen op de markt. Airway vordert iedere inbreuk op haar merk- en auteursrechten te staken. Primark hoeft niet te stoppen met verkoop schoenen. Airwair heeft zich niet beroepen op het woordmerk “Dr. Martens”, maar op haar gedeponeerde vormmerken. Daarvan is niet aannemelijk gemaakt dat ze bekend zijn. Ook is verwarringsgevaar van de Primark schoenen met de ingeroepen vormmerken niet aannemelijk. Voor zover de Airwair schoenen auteursrechtelijke bescherming genieten, hebben ze een andere totaalindruk dan de Primark schoenen. De gevraagde voorziening wordt afgewezen. Slaafse nabootsing is niet aannemelijk gemaakt.

Rechtbank Den Haag 7 augustus 2019, IEF 18645, IEFbe 2930; ECLI:NL:RBDHA:2019:8166 (Shoebaloo en MVSA tegen Invert GCV) Auteursrecht. Slaafse Nabootsing. Eerder is in deze zaak al de bevoegdheid van de Nederlandse rechter vastgesteld (zie IEF 16401 en IEFbe 2005). Shoebaloo exploiteert schoenenwinkels. Het interieur van deze winkels is gebaseerd op de Amerikaanse Antelope Canyons. Dit interieur is in opdracht van Shoebaloo door MVSA uitgewerkt. Invert heeft in haar schoenenwinkel in Antwerpen een interieur dat naar mening van Shoebaloo en MVSA te zeer overeenkomt met het interieur van de winkels van Shoebaloo. Het recht van het land waarvoor de bescherming wordt gevorderd, beheerst de rechtsverhouding. Dat is in dit geval België, daar waar de inbreuk gemaakt wordt. Nu werk- en inbreukbegrip geharmoniseerd zijn, heeft dit geen gevolgen. Van belang is dat de wand los gezien kan worden als werk op zich. Er zijn voldoende creatieve keuzes gemaakt bij het ontwerp van het interieur, en de vormgeving was niet gangbaar in het vormgevingserfgoed. Op grond van een vergelijking van beide interieurs wordt een zodanige overeenstemming geconstateerd dat sprake is van een inbreuk. De vordering op grond van slaafse nabootsing faalt echter nu deze onvoldoende is onderbouwd. De vorderingen worden voor zover redelijk toegewezen op grond van de auteursrechtinbreuk.

Rechtbank Noord-Nederland 24 juli 2019, IEF 18610 (Piet Hein Eek tegen Dudink) Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Dudink houdt zich bezig met de vervaardiging van meubels aan de hand van wensen van particuliere klanten. Eek is onder meer ontwerper van een kantinetafel en afvaltafel in sloophout. Dudink adverteerde onder de naam Dusign op haar website en op Marktplaats met afbeeldingen die inbreuk zouden maken op het auteursrecht van Eek. Eek vordert bij de rechtbank inbreuk van Dudink op haar auteursrecht en slaafse nabootsing op de ontwerpen van de tafels te staken. De rechtbank wijst de vorderingen toe, omdat de totaalindrukken zijn als afkomstig van of in ieder geval ontleend aan het ontwerp van Eek.

Rechtbank Rotterdam 17 juli 2019, IEF 18601; ECLI:NL:RBROT:2019:5848 (Luxury Bedding Company tegen Luxury Beds) Auteursrecht. Handelsnaamrecht. Slaafse nabootsing. Luxury Bedding Company is een groothandel in huismeubilair en verkoopt onder andere bedden en boxsprings. Luxury Beds is ook een groothandel in huismeubilair en handelt en verkoopt ook bedden en boxsprings. Naast de vergelijkbare  handelsnaam werden op de website van Luxury Beds twee foto’s uit de catalogus van Luxury Bedding Company weergegeven, waarop de advocaat per brief heeft gewezen op handelsnaaminbreuk, auteursrechtinbreuk en slaafse nabootsing van Luxury Beds. Luxury Bedding Company vordert Luxury Beds om iedere inbreuk op de auteursrechten van de foto’s en handelsnaamrecht te staken. Er is sprake is van inbreuk op het auteursrecht van de foto's en handelsnaamrecht van Luxury Bedding Company door Luxury Beds. Daarnaast is sprake van slaafse nabootsing door Luxury Beds van onderscheidingsmiddelen als gebruikt door Luxury Bedding Company bij de presentatie van producten en onderneming.