Auteursrecht  

Vzr. Rechtbank Den Haag 1 oktober 2019, IEF 18723; ECLI:NL:RBDHA:2019:10247 (Eichholtz tegen Mega Wonen) Eichholtz exploiteert een meubelgroothandel. Onderdeel van de collectie zijn de door haar in 2015 ontworpen tafels uit de Connor-serie. Eichholtz is houdster van de Gemeenschapsmodellen op het uiterlijk van de Connor-tafels. Mega Wonen is een eenmanszaak in de verkoop van meubels vanuit zijn woning in Amsterdam, de meubels worden ook te koop aangeboden via Instagram en Facebook. Eichholtz stelt dat Mega Wonen inbreuk maakt op de auteurs- en gemeenschapsrecht op de Connor-tafels dan wel zich schuldig maakt aan slaafse nabootsing door verkoop van tafels via Facebook. Het verweer van Mega Wonen luidt o.a. dat de tafels zijn gekregen in het kader van een ruildeal, mogelijk Connor-tafels betreffen die als door Eichholtz zelf of met haar toestemming op de markt waren gebracht, waardoor er geen sprake is van een inbreuk. Dit wordt onvoldoende aannemelijk geacht. Ook plaatst Mega Wonen vraagtekens bij de originaliteit van de Connor-tafels en stelt dat er al heel veel van dit soort tafels op de markt zijn gebracht, maar onderbouwt dit verder niet. 
Mega Wonen wordt onder meer bevolen om iedere inbreuk op het auteurs- en Gemeenschapsmodelrecht op de Connortafels in alle landen van de EU te staken en gestaakt te houden, waaronder het openbaar maken en verveelvoudigen, dan wel het (doen) fabriceren, aanbieden, verhandelen, importeren, promoten en/of daartoe in voorraad hebben van inbreukmakende tafels.

Ondernemingsrechtbank Antwerpen (afdeling Antwerpen) 29 juli 2019; IEF 18700, IEFbe 2949, IT&R 2877; C-597/19 (M.I.C.M tegen BVBA Telenet) Auteursrecht. Peer-to-peer. Via MinBuza: M.I.C.M is een vennootschap naar het Cypriotisch recht en is houder van bepaalde rechten op pornografische films. Via een bepaald systeem is zij in het bezit van duizenden IP-adressen die verwijzen naar klanten van de verwerende partij, de BVBA Telenet, als internetserviceprovider. Via de connecties waar deze IP-adressen naar verwijzen zouden films uit haar catalogus zijn geüpload, gebruikmakend van het BitTorrent-protocol. M.I.C.M maakt nu aanspraak op de identificatie van deze klanten door Telenet, die zich hier principieel tegen verzet. 

De BitTorrent-technologie bestaat erin dat een bestand in kleine onderdelen ('pieces') wordt gesegmenteerd, die door de gebruiker kunnen worden gedownload en weer tot het oorspronkelijke bestand worden samengesteld. Het uploadproces wordt 'seeding’ genoemd. Zo kan het door vele gebruikers tegelijk worden gedownload. De groep aan downloaders wordt 'swarm' genoemd. Er hoeft dus geen band meer te bestaan tussen de oorspronkelijke seeder en de downloaders. De downloaders worden zelf in de regel seeders: de software is er gewoonlijk standaard zo op ingesteld nu het systeem hiervan afhangt.

Rechtbank Midden-Nederland 2 september 2019, IEF 18699; (Biek tegen FarmCamps) Akoestiekfabriek, waarvan Biek enig aandeelhouder en bestuurder is, en FarmCamps zijn in samenwerking getreden en hebben gezamenlijk ontwerptekeningen gemaakt. Hiervan heeft Akoestiekfabriek vervolgens een prototype gemaakt. Na opzegging van de samenwerking door FarmCamps, heeft FarmCamps met een derde een aangepaste versie - de Barntent - van het prototype geproduceerd en geëxploiteerd. Akoestiekfabriek stelt dat FarmCamps wanprestatie heeft gepleegd en inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten dan wel in strijd heeft gehandeld met hetgeen in het maatschappelijk verkeer betaamd. Het gaat dus om de vraag (i) aan wie de auteursrechten op het definitieve ontwerp toekomen, (ii) of het interieurontwerp auteursrechtelijk is beschermd, en, zo ja, of FarmCamps daarop inbreuk maakt, en (iii) welke afspraken tussen partijen golden in het kader van hun samenwerking. Het is niet gebleken dat Akoestiekfabriek tijdens het creatieve ontwerpproces van het definitieve ontwerp een leidende en beslissende rol had. Daarnaast heeft het interieur van de prototype een andere totaalindruk dan de Barntent. Dit brengt mee dat Akoestiekfabriek noch van de prototype noch van het interieur auteursrechthebbende is. Tevens faalt de vordering op grond van wanprestatie dan wel onrechtmatige daad, aangezien uit de tussen partijen geldende afspraken niet valt af te leiden dat FarmCamps is tekortgeschoten in haar verplichtingen jegens Akoestiekfabriek, hetzij contractueel hetzij in het maatschappelijk verkeer betaamd.

Vzr. Rechtbank Overijssel 18 september 2019, IEF 18697; ECLI:NL:RBOVE:2019:3295 (Layer Big Loft tegen Shine your Light) Eiser is ontwerper van interieurproducten, waaronder de lamp ‘Layer Big Loft‘. Gedaagde heeft de vloerlamp ‘Shine Your Light’ op de markt gebracht en te koop aangeboden. Eiser beweert dat zijn lamp auteursrechtelijk is beschermd en dat gedaagde dit heeft geschonden. Er rijzen twee vragen: (i) is in dit geval sprake van een auteursrecht, en zo ja, (ii) maakt ‘Shine Your Light‘ daar inbreuk op? De rechtbank komt tot de conclusie dat op de lamp van eiser een auteursrecht rust, aangezien de vormgeving van ‘Later Big Loft‘ het resultaat is van scheppende menselijke arbeid en creatieve keuzes en aldus als werk in de zin van de Aw kan worden aangemerkt. Gelet op het feit dat de meest beeldbepalende eigenschappen overeenkomen en de beperkte verschillen slechts van ondergeschikt belang zijn met betrekking tot de totaalindruk, is ook sprake van een inbreuk op het auteursrecht van eiser door gedaagde. 

HvJ EU 12 september 2019, IEF 18681, IEFbe 2939; ECLI:EU:C:2019:716, (VG Media tegen Google LLC) VG Media is een Duitse beheermaatschappij voor auteursrechten. Google zou inbreuk hebben gemaakt op de naburige rechten van de leden, persuitgevers, door op haar zoekmachine en haar geautomatiseerde informatiesite "Google Nieuws" gebruik te maken van zogenoemde "perssnippets". Meer specifiek gaat het erom dat Google fragmenten of samenvattingen van persteksten online zet, zonder daarvoor een vergoeding te betalen. Dit zou in strijd zijn met een Duitse bepaling, strekkende tot de bescherming van persuitgevers, die op 1 augustus 2013 in werking is getreden. Het Landgericht Berlin vraagt antwoord op de volgende vragen: (i) is de bepaling in kwestie een "technisch voorschrift" in de zin van richtlijn 98/34 betreffende normen en technische voorschriften en zo ja, (ii) had het ontwerp van de bepaling aan de Commissie moeten worden voorgelegd, voorafgaande aan de inwerkingtreding van de bepaling in Duitsland?
Het feit dat de bepaling in kwestie een regel is brengt mee dat het gaat om een "technisch voorschrift" in de zin van de richtlijn betreffende normen en technische voorschriften. De bepaling strekt voornamelijk tot de bescherming van persuitgevers tegen inbreuken op het auteursrecht door online zoekmachines. Een dergelijke bescherming is alleen noodzakelijk tegen systematische aanvallen op de werken van online-uitgevers door dienstverleners van de informatiemaatschappij. Bijgevolg is de bepaling specifiek gericht op de diensten van de informatiemaatschappij. Het ontwerp van het technische voorschrift had voorafgaand aan de inwerkingtreding aan de Commissie moeten worden meegedeeld. Het ontbreken van deze mededeling heeft de niet-toepasselijkheid van de bepaling ten gevolge. Zie ook [IEF 18187] en [IEF 17053].

HvJ EU 12 september 2019, IEF 18680, IEFbe 2938; ECLI:EU:C:2019:721 (Cofemel tegen G-Star Raw) Bij de Supremo Tribunal de Justica in Portugal is een procedure gestart tussen Cofemel en G-Star naar aanleiding van G-Stars beschuldigingen dat Cofemel jeans, sweatshirts en T-shirts zou hebben geproduceerd en verkocht die namaak vormen op de eigen modellen van G-Star. Cofemel zou inbreuk hebben gemaakt op het auteursrecht van G-Star. Auteursrechten overeenkomstig de richtlijn inzake het auteursrecht komen toe aan auteurs van "werken". Dit geeft de auteur het exclusieve recht om reproductie, mededeling aan het publiek en distributie toe te staan of te verbieden. Daarnaast bestaat voor modellen afzonderlijke bescherming, gebaseerd op de richtlijn inzake de rechtsbescherming van modellen en de verordening betreffende Gemeenschapsmodellen. Naar nationaal Portugees recht bestaat daarnaast nog de mogelijkheid om tekeningen en modellen auteursrechtelijk te beschermen, echter zonder aan te geven aan welke voorwaarden moet zijn voldaan om deze bescherming en de daaraan verbonden rechten te kunnen uitoefenen. De rechtsvraag die centraal staat, luidt: staat de richtlijn inzake het auteursrecht in de weg aan auteursrechtelijke bescherming van modellen naar Portugees auteursrecht op grond van het teweegbrengen van een specifiek esthetisch effect?
De vraag of een model kan worden aangemerkt als "werk" heeft niet te maken met het esthetisch effect dat al dan niet teweeg wordt gebracht. Om van een "werk" te kunnen spreken is vereist: (i) het voorwerp in kwestie is met voldoende nauwkeurigheid en objectiviteit identificeerbaar, en (ii) het voorwerp is een intellectuele schepping waardoor de keuzevrijheid en de persoonlijkheid van de auteur worden weergespiegeld. Geconcludeerd wordt dat een specifiek esthetisch effect dat door een model wordt teweeggebracht niet rechtvaardigt dat dergelijke modellen als "werken" worden aangemerkt. Zie ook [IEF 17471] en [IEF 18448].

Conclusie AG HvJ EU 10 september 2019, IEF 18676, IEFbe 2937;  ECLI:EU:C:2019:697 (NUV tegen Tom Kabinet) Auteursrecht. Beschikbaarstelling van e‑books op afstand door middel van downloaden voor gebruik voor onbeperkte tijd. Zie eerder [IEF 17593], [   IEF 16941] en [IEF 16945]. Antwoord op de vragen of het tegen betaling op afstand door middel van downloaden voor gebruik voor onbeperkte tijd ter beschikking stellen van een ebook al dan niet een distributiehandeling kan zijn in de zin van artikel 4(1) Auteursrechtrichtlijn. Of daarmee het distributierecht kan zijn uitgeput in de zin van artikel 4(2) is niet evident. De AG concludeert dat levering van e‑books door middel van online downloaden voor gebruik voor onbeperkte tijd niet onder het distributierecht valt.

Rechtbank Den Haag 23 augustus 2019, IEF 18673; ECLI:NL:RBDHA:2019:8724 (Buma tegen Color Hair) Auteursrecht. Naburige rechten. Buma is de enige collectieve organisatie in Nederland en beheert het auteursrechtelijk beschermde muziekrepertoire. Buma sluit tegen betaling licentiecontracten af met de openbaarmakers van muziekwerken. Color Hair voert een kappersbedrijf en exploiteert twee vestigingen. Buma heeft aan Color Hair een licentieovereenkomst aangeboden onder de voorwaarde dat Color Hair de factuur met betrekking tot een licentie voor achtergrondmuziek zou betalen. De factuur is onbetaald gebleven, waarna Buma haar relatiemanager opdracht heeft gegeven Color Hair te controleren op openbaarmaking van muziek als bedoeld in artikel 12 Aw en artikel 7 lid 1 WNR. Buma vordert onder meer Color Hair te verbieden om in haar bedrijfsruimten in het kader van de beroepsuitoefening of bedrijfsvoering enig muziekwerk behorende tot het Buma-repertoire ten gehore te brengen of openbaar te maken. De vorderingen worden toegewezen.

Hof Arnhem-Leeuwarden 3 september 2019, IEF 18672; ECLI:NL:GHARL:2019:7104 (Dutch-Creators tegen Drent) Auteursrecht. Appellante houdt zich bezig met design van websites en het maken van foto’s. Geïntimeerden zijn de vennoten van Drent Schilderwerken en Binnenhuis. Partijen hebben in 2013 gesproken over een samenwerking. Appellante heeft in die periode onder meer de Facebookpagina voor Drent opgezet en hiervoor interieur-/stylingfoto’s gemaakt met een niet-professioneel fototoestel. Deze foto's zijn zonder toestemming van de maakster op de website en Facebookpagina geplaatst/blijven staan. De rechtbank oordeelde op 30 augustus 2017 dat Drent er vanuit mocht gaan dat een stilzwijgende licentie tot het gebruik van de foto’s was toegekend. Hiertegen is appellante onder aanvoering van 10 grieven in hoger beroep gekomen. Het eerdere vonnis wordt vernietigd. Iedere inbreuk op het auteursrecht op de litigieuze foto’s van appellante wordt verboden. De tarieven van Stichting Foto Anoniem bieden in dit geval onvoldoende aanknopingspunten. Dit wordt compenseerd door een redelijke gebruiksvergoeding.

Rechtbank Amsterdam 14 augustus 2019, IEF 18671; ECLI:NL:RBAMS:2019:6085 (Nordisk tegen curator) Artikel 4 Auteurswet. Nordisk is producent van een tv-format waarin helderzienden onopgeloste moordzaken oplossen. Een medewerker van Nordisk was voor een groot deel verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het format (format 1). De medewerker heeft samen met een medewerker van TéVé gesproken over het geschikt maken van dit format voor de internationale markt. Dit leidde tot format 2, waarvoor door de medewerker van TéVé een document is geschreven, de ‘format bible'. TéVéPartners/TéVé Holland is later failliet gegaan. Gedaagde is de curator.
Nordisk stelt onder meer dat de auteursrechten op het format voor ten minste 50% -  toekomen aan Nordisk. En dat de curator inbreuk heeft gemaakt op haar auteursrechten door zonder toestemming van Nordisk distributieovereenkomsten over exploitatie van het format aan te gaan met Banijay. Een handshake deal voor toekomstige projecten, betekent nog niet dat partijen zijn overeengekomen dat TéVé Partners/TéVé Holland het auteursrecht voor dit concrete format voor de helft zou overdragen aan Nordisk. Indien de curator slaagt in het leveren van tegenbewijs, zullen de vorderingen van Nordisk worden afgewezen.