Auteursrecht  

Hof Amsterdam 28 april 2020, IEF 19190; ECLI:NL:GHAMS:2020:1193 (Rodi Media) Appellante heeft begin juli 2017 een foto gemaakt van een uitvoering van de musical The Bodyguard. Deze foto is terechtgekomen bij huis-aan-huisblad Almere Deze Week waar het zonder naamsvermelding van de fotograaf in de papieren editie en op de website is gepubliceerd. Beide grieven van appelante falen. Er kan niet worden afgeleid dat Rodi Media de omstreden foto nog gebruikt en niet van haar website heeft verwijderd dan wel dat de krant met deze foto ten tijde van de onderhavige procedure nog opvraagbaar was bij Rodia Media. De volledige proceskostenveroordeling van € 13.000,- is niet redelijk en evenredig. De schadevergoeding van € 426,- wordt toegewezen.

Hoge Raad 20 oktober 1995, IEF 19188 ; ECLI:NL:HR:1995:ZC1845 (Dior/Evora) Dior Frankrijk ontwikkelt en produceert parfums en andere luxe cosmetische producten. Voor de verkoop van haar producten in landen buiten Frankrijk heeft zij alleenvertegenwoordigers aangewezen, waaronder Dior Nederland. Evenals andere alleenvertegenwoordigers van Dior Frankrijk in Europa maakt Dior Nederland voor de distributie van Dior-producten in Nederland gebruik van een systeem van selectieve distributie, dat inhoudt dat de Dior-producten slechts worden verkocht aan geselecteerde wederverkopers, die ertoe worden verplicht slechts te leveren aan eindafnemers. In de Benelux is Dior Frankrijk de enige rechthebbende op de beeldmerken Eau sauvage, Poison, Fahrenheit en Dune, met name voor parfums. Deze merken bestaan uit afbeeldingen van de verpakking waarin de flesjes met de aldus genoemde parfums worden verkocht. Dior Frankrijk is bovendien houder van het auteursrecht op deze verpakkingen en op de flesjes, alsook op de verpakkingen en de flesjes van de producten die onder de naam Svelte op de markt worden gebracht. Evora exploiteert onder de naam van haar dochteronderneming Kruidvat een grote keten van drogisterijwinkels. Hoewel de Kruidvat-winkels door Dior Nederland niet als distribiteur zijn aangewezen, worden er Dior-producten verkocht die Evora door middel van parallelimport betrekt. De rechtmatigheid van de wederverkoop van deze producten wordt in het hoofdgeding niet betwist. Tijdens de kerstactie 1993 bood Kruidvat de Dior-producten Eau sauvage, Poison, Fahrenheit, Dune en Svelte te koop aan en nam zij in haar reclamefolders een afbeelding van de verpakkingen en van de flesjes van enkele van deze producten op. De verpakkingen en flesjes uitsluitend werden in direct en duidelijk verband met het te koop aangeboden product en op een voor de wederverkopers in deze handelstak gebruikelijke wijze afgebeeld.

Vzr. Rechtbank Den Haag 20 april 2020, IEF 19186; ECLI:NL:RBDHA:2020:4048 (Jami tegen Dominidesign) Kort geding. Herstelvonnis. Dominidesign maakte met het aanbieden en verkopen van (de grote en kleine versie van) haar Dominidesign-stoel inbreuk op auteursrechten en het Uniemerk van Jami. Dominidesign verzoekt nu om verbetering van het op 11 februari 2020 gewezen kort geding vonnis [IEF 19015].  De kennelijke fout op basis van artikel 31 Rv wordt verbeterd. Het bevel onder 5.2 van het dictum sluit evident niet aan op de daaraan voorafgaande rechtsoverwegingen, nu in het dictum een merkenrechtelijk verbod is opgenomen terwijl dat in de rechtsoverwegingen is afgewezen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 30 april 2020, IEF 19184, IT 3127; ECLI:NL:RBDHA:2020:3980 (Dish Network tegen WorldStream) Kort geding. Vordering verstrekken gegevens door gedaagde als serverprovider van klanten die via IP-adressen inbreuk maken op auteursrechten van eiseres. Eiseres Dish Network is een aanbieder van betaalde televisie in de Verenigde Staten. Zij levert auteursrechtelijke beschermde programmering aan miljoenen abonnees in het hele land. Gedaagde WorldStream is een in 2014 opgerichte internet service provider. Zij levert wereldwijd onbeheerde hosting diensten, hardware en het besturingssysteem, aan haar klanten.
Artikel 843a Rv is o.b.v. artikel 10:3 Rv toepasselijk omdat dit een bepaling is van formeel procesrecht. Aan de vereisten van artikel 843a Rv is ten dele voldaan, alleen zijn de gevorderde gegevens te onbepaald in omvang en tijd. Slechts de NAW-gegevens plus e-mailadressen en KVK-nummers (m.b.t. ondernemingen) hoeven te worden verstrekt en alleen voor de tijdspanne waarin (vooralsnog) vaststaat dat via de IP-adressen van gedaagde inbreuk is gemaakt op de (naar voorlopig oordeel aangenomen) auteursrechten van eiseres. Aan de vereisten onder de AVG is eveneens voldaan. De verplichting tot verstrekking van de gegevens aan de Amerikaanse eiseres kan worden gebaseerd op de uitzondering van artikel 49 onder e AVG.

Ktr. Rechtbank Noord-Holland 8 april 2020, IEF 19162; ECLI:NL:RBNHO:2020:2643 (Buma en Sena tegen Molengroet) Buma en Sena zijn belast met de inning van vergoedingen betreffende auteursrechten op muziekwerken. Hotel Molengroet c.s. maken muziek openbaar als bedoeld in artikel 7 lid 1 Wet op de naburige rechten en artikel 12 Auteurswet en dienen daarvoor aan Sena een billijke vergoeding te betalen.
Molengroet c.s. hebben de vergoeding voor 2019, ook na aanmaning, niet voldaan. De verstrekte korting van 33,33 % is daarom komen te vervallen. Molengroet c.s. betwisten de vordering. Zij voeren aan – samengevat – dat zij door het seizoensgebonden karakter van het bedrijf de facturen niet binnen de betalingstermijn kunnen voldoen, en dat de korting altijd wordt toegekend en een machtsmiddel is om betaling af te dwingen. Bij een eerdere late betaling door Molengroet werd wel korting gegeven, maar dat betekent niet dat kortingen onvoorwaardelijk zijn. Ook kan er geen gerechtvaardigd vertrouwen aan worden ontleend. Dat Molengroet c.s. een seizoensgebonden bedrijf hebben, maakt het voorgaande niet anders. Zij hadden contact kunnen opnemen om afspraken over de betaling te maken.

Rechtbank Rotterdam 22 april 2020, IEF 19159, LS&R 1812; ECLI:NL:RBROT:2020:3961 (J&J tegen Fengh) J&J ontwikkelt en verhandelt wereldwijd medische hulpmiddelen, waaronder hulpmiddelen voor wondhechting bij chirurgische ingrepen. Zij brengt deze hulpmiddelen via haar Ethicon-divisie op de markt. Fengh vervaardigt en verhandelt eveneens medische hulpmiddelen. Deze zaak betreft een internationaal geschil, J&J is gevestigd in Nederland en Fengh China in China. J&J stelt onder meer dat Fengh haar (Ethicon)producten nabootst en verhandelt. Fengh wordt veroordeeld tot terugroeping van alle Fengh-producten bij haar afnemers en vernietiging van de geretourneerde producten en van haar eigen voorraad. Fengh heeft door de Fengh-producten aan te bieden en te verkopen onrechtmatig gehandeld jegens J&J. Wat betreft de cartridges handelt Fengh in strijd met de wetgeving over medische hulpmiddelen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 10 maart 2020, IEF 19157; ECLI:NL:RBDHA:2020:2141 (Eredivisie tegen uitbater) Kort geding. Verstekvonnis. Inbreuk op auteursrechten door zonder toestemming wedstrijdbeelden uit de Eredivisie in een café te vertonen. De uitbater wordt veroordeeld tot betaling van een dwangsom van € 1.000,- voor iedere dag of een gedeelte daarvan dat zij in strijd handelt met het opgelegde gebod de inbreuk te staken, met een maximum van € 15.000,-.

Rechtbank Rotterdam 10 april 2020, IEF 19144; ECLI:NL:RBROT:2020:3406 (StrandstoelXXL) Eiser Studio IDM houdt zich bezig met architectuur en interieur- en ruimtelijk ontwerp. Studio IDM verhuurt exemplaren van het ontwerp van de StrandstoelXXL op basis van een licentie aan derden, zoals bijvoorbeeld organisatoren van evenementen en festivals. Verweerder Je Zusje houdt zich onder meer bezig met het organiseren van evenementen. Op een van de festivals, waar Je Zusje organisator van is, is een kopie van het ontwerp van de StrandstoelXXL, waarvoor geen toestemming is verleend, aangetroffen. Studio IDM stelt dat Je Zusje inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van Studio IDM op het ontwerp van de StrandstoelXXL en/of anderszins onrechtmatig heeft gehandeld jegens Studio IDM. Er wordt geoordeeld dat Studio IDM auteursrechthebbende is en dat de strandstoel XXL van Studio IDM niet ontleend is aan de eerder op de markt gebrachte ‘Giant Deckchairs’. Het ontwerp van de StrandstoelXXL is een ‘werk’ in auteursrechtelijke zin. De strandstoel van Je Zusje kan daarentegen door de herkenbare overname van de auteursrechtelijk beschermde elementen - in het bijzonder de extreem uitgetrokken breedte van het Ontwerp en de verhouding in maatvoering - niet als een zelfstandig nieuw en oorspronkelijk werk worden aangemerkt omdat het totaalbeeld van de beide ontwerpen te weinig verschilt. De strandstoel als vervaardigd voor en gebruikt op het festival is dan ook een ongeoorloofde verveelvoudiging van Strandstoel XXL.

Vzr. Rechtbank Den Haag 7 april 2020, IEF 19134; ECLI:NL:RBDHA:2020:3138 (De Spieghel en Decor Wonen) De Spieghel is een meubelbedrijf en houdster van twee modelregistraties. Ook brengt De Spieghel de Pippa-stoel, een eetkamerstoel, op de markt. Decor Wonen c.s. is eveneens actief op de Nederlandse meubelmarkt. De Spieghel stelt dat de Black Gold-serie van Decor Wonen inbreuk maakt op haar ingeschreven gemeenschaps-modelrechten en dat de eetkamerstoel Flower inbreuk maakt op niet-ingeschreven gemeenschapsmodelrechten en auteursrechten van de Pippa-stoel. Daarnaast zouden de Flower-stoel en de meubelmodellen uit de Black Gold-serie een slaafse nabootsing zijn van de meubelmodellen van De Spieghel.

Parket bij de HR 20 maart 2020, IEF 19135, IT 3102; ECLI:NL:PHR:2020:354 (Lira tegen Ziggo) Zie ook [IEF 16317]. Stichting Lira is een collectieve beheersorganisatie voor auteurs van werken van tekstuele aard. Ziggo c.s. zijn distributeurs van tv-programma’s via de kabel. Deze zaak vormt het vervolg op het arrest Norma/NLKabel [IEF 13696]. Allereerst is aan de orde de vraag of Lira de auteursrechten kan uitoefenen op beschermde werken in films die worden doorgegeven via de kabel. Meer specifiek gaat het om werken van tekstuele aard, zoals het script of het scenario. Lira baseert haar vorderingsrechten jegens de kabelexploitanten op de contractuele overdracht van primaire openbaarmakingsrechten door de makers aan haar zelf. Ziggo c.s. stellen dat de exploitatierechten op grond van art. 45d Auteurswet (hierna: Aw) bij de filmproducent liggen en niet aan Lira kunnen worden overgedragen. In de zaak Norma/NLKabel is deze kwestie ook aan de orde geweest. De Hoge Raad hoefde daarover toen niet te beslissen. A-G Verkade sloot zich aan bij het standpunt van de kabelbedrijven. In deze zaak heeft het hof zich bij die opvatting aangesloten.