Dossiers

Vzr. Rechtbank Amsterdam 11 juli 2018, IEF 17831 (Bandit tegen Bandit mistgeneratoren) Handelsnaamrecht. Merkenrecht. Bandit produceert beveiligingsapparatuur, in het bijzonder mistgeneratoren. In de dagelijkse praktijk heeft BM de rol van distributeur in Nederland van Bandit NV beveiligingsapparatuur uitgevoerd. BM houdt sinds 2001 de domeinnaam bandit.nl. Aan deze domeinnaam is een actieve website verbonden waarop onder de naam Bandit diensten en producten worden aangeboden op het gebied van de verkoop van Bandit mistgeneratoren en meer in het algemeen het installeren en onderhouden van alarminstallaties. Bandit vordert dat BM en BI wordt geboden zich te onthouden van elk gebruik van aanduidingen en/of tekens die inbreuk maken op het door Bandit NV geregistreerde merk Bandit. Er is sprake van een geringe afwijking in de naamgeving van partijen en door de aard van die ondernemingen is bij het publiek verwarringsgevaar te duchten. Vorderingen worden toegewezen ex 5 Hnw en 2.20 lid 1 sub b BVIE. Overdracht domeinnaam wordt bevolen.

Rechtbank Den Haag 11 juli 2018, IEF 17829 (Stertil tegen LSI). Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Beide partijen zijn aanbieders van producten die het veilig laden en lossen van vrachtwagens faciliteren. De producten waar het in deze zaak om gaat, voorkomen dat een vrachtwagen tijdens het laden en lossen bij een laadperron van een distributiecentrum vroegtijdig wegrijdt. Stertil heeft octrooien voor verschillende uitvoeringsvormen voor een hydraulisch wielblokkeringssysteem. Ze hebben in 1994 een vrachtwagenblokkeringssysteem 'Combilok' op de markt gebracht. In 2016 heeft LSI de Powerlock op de markt gebracht. Stertil vordert verbod om Powerlock te vervaardigen en/of te verhandelen. LSI heeft redelijkerwijze alles gedaan wat mogelijk en nodig is om verwarringsgevaar te voorkomen door de macaron-vorm terug te laten komen en te integreren in de buis van de deblokkeerarm. Er is geen sprake van verwarringsgevaar want de Powerlock oogt als één geheel terwijl de de Combilok de voor- en achterkant verschillend zijn vormgegeven. De vordering wordt afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 2 mei 2018, IEF 17830 (Cruijff c.s. tegen Xander uitgevers) Portretrecht. Afwijzing. Xander Uitgevers is voornemens het boek 'Cruijff! De magere jaren 1973-1981' uit te geven met op de omslag een foto van Cruijff. De foto is niet in opdracht van Cruijff gemaakt op het sportveld tijdens zijn actieve voetbalperiode. Het boek is nog niet verschenen, maar wel aangekondigd middels online advertenties inclusief foto. Xander Uitgevers heeft, na sommatie, aangeboden een vergoeding van 10% van de netto omzet te betalen. Het gaat hier om het commerciële belang van Cruijff (verwezen wordt naar HR Cruijff/Tirion, IEF 12766), het portretrecht is geen exclusief exploitatierecht, een analoge toepassing van het beeldcitaatrecht uit het auteursrecht moet worden verworpen. Voor personen die door hun beroepsuitoefening bekendheid genieten, geldt dat openbaarmaking van foto's die de beroepsuitoefening betreffen inherent is vanwege de daarmee gemoeide bekendheid en belangstelling van het publiek. Een foto voor de omslag zal een kooplustopwekkend vermogen hebben en Cruijff c.s. kunnen in beginsel aanspraak maken op een redelijke vergoeding. De aangeboden 10% van de netto omzet is een redelijke vergoeding. Vorderingen worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 11 juli 2018, IEF 17828; ECLI:NL:RBDHA:2018:8298 (Syngenta tegen Zeenop) Merkrecht. Syngenta is fabrikant van gewasbeschermingsmiddelen. Ze biedt onder meer Syngenta en Amistar aan. Amistar is een van de producenten die Syngenta-merken op de markt brengt. ZeeNop is een groothandel in gewasbestrijdingsmiddelen. Ze hebben een vergunning voor het middel Amiplus. Amiplus betreft het door Syngenta geproduceerde Amistar in de fles zoals deze door Syngenta in Frankrijk op de markt is gebracht, met daarop door ZeeNop nieuw aangebrachte etiketten en een door haar daarbij gevoegde gebruiksaanwijzing. Syngenta vordert inbreuk op het merk te staken en gestaakt te houden. De vordering wordt toegewezen omdat op de nieuwe verpakking niet duidelijk wordt vermeld wie het product heeft omgepakt en wie de fabrikant is.

HvJ EU 5 juli 2018, IEF 17826; C-217/17 P; ECLI:EU:C:2018:534 (Jägermeister tegen EUIPO). Modellenrecht. Jagermeister heeft bij EUIPO twee aanvragen ingediend van bekers als gemeenschapsmodellen. EUIPO wijst de aanvragen af omdat het niet duidelijk is met betrekking tot welk voorwerp bescherming is verzocht. Het Gerecht EU wijst de vordering af [ECLI:EU:T:2017:68]. Jagermeister vordert vernietiging van het besluit. De vordering wordt afgewezen, omdat er bij de inschrijving geen afbeelding is toegevoegd die het model duidelijk identificeert.

Vzr. Rechtbank Oost-Brabant 6 juli 2018 IEF 17825; ECLI:NL:RBOBR:2018:3293 (Bomitex tegen Twinkeltje) Handelsnaamrecht. Bomitex exploiteert een kledingzaak genaamd 't Winkeltje in Uden. Twinkeltje verkoopt dames- en kindermode, wooninrichtingen en accessoires in Den Bosch. Op 9 mei 2018 adverteerde Twinkeltje met de mededeling dat ze een dameskledingwinkel zou gaan openen in Uden. Bomitex heeft direct bezwaar gemaakt tegen het gebruik van de handelsnaam Twinkeltje. Dit verzoek is niet gehonoreerd en in het pand in Uden hangen posters met de mededeling dat Twinkeltje daar een winkel gaat openen. De twee vestigingen van Twinkeltje in Den Bosch hebben niet tot verwarring onder het publiek geleid omdat de bekendheid van 't Winkeltje zich beperkt tot Uden en omgeving. Maar nu Twinkeltje de bedoeling heeft zich met een damesmodezaak te vestigen in Uden, en bovendien in de straat waar 't Winkeltje sinds 1974 met haar (dames)modezaak gevestigd is, wordt aangenomen dat er verwarring bij het publiek te vrezen is. De vordering wordt toegewezen, omdat voldoende aannemelijk is geworden dat verwarring bij het publiek is te vrezen.

Hof 's-Hertogenbosch 10 juli 2018, IEF 17824; IT 2600; ECLI (Newsconnection tegen Stichting BREIN) Auteursrecht. Zie eerder IEF 16448. Rechtspraak.nl: BREIN vordert afgifte van identificerende gegevens (zoals betaalgegevens, IP adressen, namen en e-mailadressen) van drie klanten van Usenetprovider, die onder aliassen opereren. Die drie klanten hebben illegaal duizenden auteursrechtelijk beschermde films en tv-series geüpload. Daarnaast vordert BREIN dat Usenetprovider haar bedrijfsvoering op een bepaalde manier inricht. In hoger beroep heeft zij die laatste vordering concreter gemaakt, namelijk dat Usenetprovider bij de verkoop van haar diensten geverifieerde identificerende gegevens registreert, dat zij bepaalde afspraken maakt met een partij van wie zij serverruimte huurt en dat zij de abonnementen van gebruikers van wie zij niet over geverifieerde identificerende gegevens beschikt, beëindigt.

Het hof oordeelt dat het uitgangspunt is dat Usenetprovider de gevraagde gegevens van de drie inbreukmakers dient te verschaffen. Voor zover zij niet zelf over alle benodigde gegevens beschikt omdat zij gebruik maakt van de diensten van een derde, moet zij ervoor zorgen dat zij over die gegevens kan beschikken. Usenetprovider heeft onder meer aangevoerd dat BREIN (eerst) die derde partij had moeten aanspreken, maar het hof is het daar niet mee eens. De vordering van BREIN dat Usenetprovider haar bedrijfsvoering zo moet inrichten als BREIN heeft aangegeven, wordt afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 3 juli 2018, IEF 17823, ECLI:NL:RBAMS:2018:4665 (Eiser tegen IOS Press) Contractrecht. Uitgeverij IOS Press wordt gedagvaard door de hoofdredacteur van tijdschrift JIN. In augustus 2016 hebben ze een uitgeefovereenkomst gesloten waarbij is besloten dat de eiser hoofdredacteur zou blijven van JIN en IOS Press eindredactiewerkzaamheden zou gaan verrichten en JIN zou uitgeven. JIN wil de overeenkomst ontbinden omdat IOS Press niet voldeed aan verplichtingen, ongecorrigeerde artikelen publiceerde en geen toegang tot uiteindelijke gepubliceerde artikelen verschafte. De vraag is of de uitgeefovereenkomst ontbonden mag worden. Er is geoordeeld dat IOS Press in de nakoming van haar voormelde kernverplichtingen is tekortgeschoten en dat deze tekortkoming een zo groot gewicht heeft dat de uitgeefovereenkomst ontbonden kan worden. 

Lezingen van Peter van Schelven, Antoon Quaedvlieg, Willem Grosheide, Bernt Hugenholtz, Dirk Visser. Afgelopen woensdag 6 juni werd er afscheid genomen van Hendrik Struik bij CMS door middel van een feestelijk afscheidsseminar onder leiding van Peter van Schelven. Peter begon de middag en nam ons mee in de carrière van Hendrik Struik. Na zijn studie aan de Vrije Universiteit begon Hendrik Struik 34 jaar geleden bij CMS, toen nog Derks & Partners genaamd, waar hij zijn hele carrière heeft gewerkt en is uitgegroeid tot een topadvocaat. Collega's kennen Hendrik als iemand die zeer van taal houdt. Hij kan goed en strak schrijven en dat blijkt des te meer uit zijn (onder collega’s bekende) uitspraak: “Ik ga nog even punaises poetsen”. Maar naast een topadvocaat en een taalfreak, blijkt Hendrik Struik tevens een zeer goede tekenaar. De aanwezigen werden door Peter van Schelven getrakteerd op een geweldige slideshow van tekeningen, met als topstuk de Domtoren van het logo van de Jonge Balie van Utrecht, getekend door Hendrik Struik. Na de inleiding van Peter van Schelven volgden er presentaties van maar liefst vier professoren over het werkbegrip in de Auteurswet.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 6 juli 2018 IEF 17821 (Van der Leeden mandwerk tegen Gebr. De Boon) Auteursrecht. Van der Leeden is een groothandelsbedrijf dat zich richt op het produceren en verhandelen van artikelen van hout, kurk, riet en vlechtwerk. Groothandel Gebr. De Boon richt op het verhandelen van (huis)dierbenodigdheden. Van der Leeden sommeert Gebr. De Boon om de verkoop van de poezenmand (Boony-versie 1) te staken omdat deze nagenoeg identiek is aan de poezenmand van Leenden. Ze hebben afgesproken dat Gebr. De Boon de voorraad nog mag verkopen. Later werd geconstateerd dat Gebr. De Boon de poezenmand nog steeds aanbood en tevens een nieuwe versie (Boony-versie 2). Van der Leeden vordert met onmiddellijke ingang handelingen te staken en gestaakt te houden. De vordering ten aanzien van Boony-versie 1 wordt afgewezen omdat niet onvoldoende aannemelijk is dat deze nog wordt geproduceerd en/of te koop wordt aangeboden. Ten aanzien van Boony-versie 2 wordt vordering toegewezen omdat een wijziging aan de voorkant van de poezenmand niet wegneemt dat de overeenstemmende totaalindrukken hetzelfde zijn.