Dossiers

Rechtbank Den Haag 11 maart 2020, IEF 19152; IT 3109; ECLI:NL:RBDHA:2020:2166 (Stichting de Thuiskopie tegen Stern Telecom) Thuiskopie-incassozaak. Stern Telecom drijft een onderneming die zich toelegt op de handel in smartphones. Stern Telecom heeft in de periode van 1 januari 2014 tot en met 30 augustus 2017 thuiskopieplichtige smartphones geïmporteerd en een gedeelte daarvan in Nederland verhandeld. Voor de in Nederland verhandelde smartphones moet Stern Telecom nog een bedrag van € 43.793,50 aan thuiskopievergoeding aan Stichting de Thuiskopie voldoen. Stern Telecom komt de betalings- en opgaveverplichtingen niet na en onderbouwt haar verweer onvoldoende. Veroordeling tot nakoming van verplichtingen en een verbod om te importeren/verhandelen zonder dat aan verplichtingen wordt voldaan. Stern Telecom moet het bedrag van € 43.793,50 aan Stichting de Thuiskopie betalen.

Rechtbank Den Haag 15 april 2020, IEF 19145, LS&R 1810; ECLI:NL:RBDHA:2020:3414 (Biolitec tegen Tobrix) Inrichting voor laserbehandeling aderen. Biolititec benadrukt dat zij, anders dan de rechtbank in het tussenvonnis had overwogen, vasthoudt aan de geldigheid van de afhankelijke conclusies van EP 119 zoals verleend. Dat brengt de rechtbank bij de vraag of de afhankelijke conclusies van EP 119 inventief zijn. Daarnaast heeft Biolititec subsidiair nog gesteld dat de rechtbank, indien conclusie 1 volgens haar hulpverzoeken geen stand houdt en de afhankelijke conclusies van EP 119 waarop Tobrix inbreuk maakt ook niet inventief zijn, de geldigheid van de onderconclusies van de hulpverzoeken dient te beoordelen. De hoofdconclusie was niet inventief. De hulpverzoeken en afhankelijke conclusies waarop inbreuk zou zijn gemaakt, zijn ook niet inventief. De rechtbank zal de conclusies 1, 2, 3, 7, 12, 13, 14 en 15 in reconventie vernietigen omdat zij niet inventief zijn en de conclusies 4 tot en met 6 en 8 tot en met 11 in stand laten.

Rechtbank Rotterdam 10 april 2020, IEF 19144; ECLI:NL:RBROT:2020:3406 (StrandstoelXXL) Eiser Studio IDM houdt zich bezig met architectuur en interieur- en ruimtelijk ontwerp. Studio IDM verhuurt exemplaren van het ontwerp van de StrandstoelXXL op basis van een licentie aan derden, zoals bijvoorbeeld organisatoren van evenementen en festivals. Verweerder Je Zusje houdt zich onder meer bezig met het organiseren van evenementen. Op een van de festivals, waar Je Zusje organisator van is, is een kopie van het ontwerp van de StrandstoelXXL, waarvoor geen toestemming is verleend, aangetroffen. Studio IDM stelt dat Je Zusje inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van Studio IDM op het ontwerp van de StrandstoelXXL en/of anderszins onrechtmatig heeft gehandeld jegens Studio IDM. Er wordt geoordeeld dat Studio IDM auteursrechthebbende is en dat de strandstoel XXL van Studio IDM niet ontleend is aan de eerder op de markt gebrachte ‘Giant Deckchairs’. Het ontwerp van de StrandstoelXXL is een ‘werk’ in auteursrechtelijke zin. De strandstoel van Je Zusje kan daarentegen door de herkenbare overname van de auteursrechtelijk beschermde elementen - in het bijzonder de extreem uitgetrokken breedte van het Ontwerp en de verhouding in maatvoering - niet als een zelfstandig nieuw en oorspronkelijk werk worden aangemerkt omdat het totaalbeeld van de beide ontwerpen te weinig verschilt. De strandstoel als vervaardigd voor en gebruikt op het festival is dan ook een ongeoorloofde verveelvoudiging van Strandstoel XXL.

HR Conclusie A-G 17 april 2020, IEF 19151; ECLI:NL:PHR:2020:384 (Stokke tegen Hauck) In dit stadium van het geding gaat het om de vraag of de vorm van de Tripp Trapp-stoel rechtsgeldig is gedeponeerd als merk voor ‘stoelen, met name kinderstoelen’. Na verwijzing heeft het gerechtshof deze vraag ontkennend beantwoord omdat het gaat om een vorm die door de aard van de waar wordt bepaald. In het principaal cassatieberoep wordt opgekomen tegen dat oordeel. De A-G concludeert dat argumenten voor auteursrechtelijke bescherming van het stoelontwerp niet van doorslaggevend belang zijn voor de vraag of daarnaast ook nog de mogelijkheid van merkrechtelijke bescherming bestaat. De conclusie strekt tot verwerping van het principaal cassatieberoep.

De Italiaanse regering heeft naar aanleiding van de coronacrisis een aantal maatregelen getroffen, waaronder een beperkte verlenging van geregistreerde IE-rechten. Zouden wij – Nederland, de Benelux, of zelfs de EU - ook die kant op moeten? Wellicht niet als de – al dan niet intelligente – lockdown maar een paar maanden duurt, maar wie weet vergt het nog een lange adem.

De Italiaanse maatregelen
In Italië wordt overwogen bepaalde IE-rechten met een aantal maanden te verlengen. Met haar “Decreto Cura Italia” (17 maart 2020, nr. 18, “DCI”) heeft de Italiaanse regering namelijk alle termijnen met betrekking tot administratieve procedures die op 23 februari 2020 zijn ingesteld of na die datum zijn begonnen, geschorst tot 15 april 2020 (artikel 103 lid 1 DCI). Deze termijn is onlangs wederom verlengd tot 15 mei 2020 (Wetsbesluit 8 april 2020, nr. 23).

Artikel 103 lid 2 DCI stelt vervolgens meer specifiek dat alle certificaten, verklaringen, vergunningen, concessies, machtigingen en alle andere machtigingsakten die tussen 31 januari 2020 en 15 april 2020 aflopen, geldig blijven tot 15 juni 2020. Met betrekking tot dit tweede lid heeft het Italiaanse Octrooi- en Merkenbureau een informele mededeling gepubliceerd waarin zij verduidelijkt dat, op grond van dit tweede lid, de tussen 31 januari en 15 april 2020 verstrijkende IE-rechten geldig blijven tot 15 juni 2020. In de mededeling staat verder dat wanneer je als rechthebbende een dergelijke verlenging wil krijgen, je dit zelf zult moeten aanvragen. Ook moet door de rechthebbende worden betaald. Deze betaling dient voor 30 juni 2020 te worden voldaan. 
Lees verder.

Sezen Sümer deed onderzoek naar het nieuw ingevoerde certificeringsmerk en de consequenties die dit nieuwe merk heeft voor huidige merkinschrijvingen. Sümer, alumnus van de Hogeschool Leiden, deed dit in samenwerking met merkenbureau Abcor en het Intellectueel Eigendom LAB van het lectoraat Recht & Rechtvaardigheid van Hogeschool Leiden. Zij zocht uit wat individuele, collectieve en certificeringsmerken zijn op Benelux en Europees niveau. Daarnaast onderzocht ze op basis van dossieronderzoek en interviews op welke wijze individuele merken omgezet worden in certificeringsmerken en wat de consequenties al dan niet zijn indien het individuele merk opnieuw wordt gedeponeerd. Uit het onderzoek naar 63 dossiers van BOIP en EUIPO is naar voren gekomen welke geregistreerde individuele merken in de praktijk gebruikt worden als certificeringsmerken.

Hof Amsterdam 18 februari 2020, IEF 19141; ECLI:NL:GHAMS:2020:500 (Schaatsenfabriek Viking tegen Viking Outdoor) Schaatsenfabriek Viking houdt zich bezig met de productie en verkoop van schaatsen en aanverwante artikelen, zoals schaatsbroeken, mutsen en sweaters, en is houdster van een aantal Uniemerken. Viking Outdoor Footwear, althans haar rechtsvoorganger Viking Fottoy AS, brengt sinds 1920 laarzen en waterdichte schoenen op de markt. Er was tussen partijen een schikkingsovereenkomst (hierna: Overeenkomst) ter beëindiging van bestaande en voorkoming van nieuwe merkenrechtelijke geschillen opgesteld. Centraal staat de vraag hoe de Overeenkomst, mede gelet op de omstandigheden waaronder en de wijze waarop deze is tot stand gekomen, moet worden uitgelegd.

Rechtbank Amsterdam 25 maart 2020, IEF 19148, LS&R 1811; ECLI:NL:RBAMS:2020:1881 (Synthon tegen Teva) De zaak gaat over de handhaving van octrooien die betrekking hadden op Teva’s Copaxone® (glatirameeracetaat), een middel dat gebruikt wordt voor de behandeling van MS. Synthon wilde haar eigen glatirameeracetaat-product op de Europese markt brengen. In Tsjechië, Kroatië, Slovenië, Estland, Letland en Slowakije had Teva verboden gekregen op basis van nationale delen van Europese octrooien die achteraf door de Kamers van Beroep van het EOB vernietigd zijn.
De octrooihouder (en tevens de partij die de octrooien in die landen handhaafde) was het Israëlisch bedrijf Teva Pharmaceuticals International Ltd (Teva Ltd). TPI Ltd is door Synthon samen met de Nederlandse Teva entiteit (Teva Pharmaceuticals Europe BV; hier: Teva B.V.) bij de rechtbank in Amsterdam gedagvaard. Teva B.V. was verantwoordelijk voor het op de markt brengen van Teva’s producten op de Europese markt.

Per 1 april 2020 is Alexander de Koning bij Turnstone in dienst getreden. Alexander studeerde rechtsgeleerdheid in Maastricht, waarna hij als IP-counsel voor één van de grootste Nederlandse bedrijven in de fashion footwear branche werkte. Hij heeft vervolgens aan de Universiteit Tilburg een master ondernemingsrecht behaald, en zich daarbij verder gespecialiseerd in intellectueel eigendom. Voordat hij de overstap naar Turnstone maakte, was Alexander Legal Counsel bij de grootste aanbieder van kansspelen in Nederland.

Per 1 maart 2020 is Nine Bennink (30) gestart als advocaat-medewerker bij Köster Advocaten in Haarlem. Nine is ruim zes jaar advocaat en gespecialiseerd op het gebied van Intellectuele Eigendom en ICT & Privacy. Met de komst van Nine Bennink worden de praktijkgroepen Intellectuele Eigendom en Procesrecht van Köster Advocaten verder versterkt.