Auteursrecht  

Ktr. Rechtbank Limburg 30 september 2020, IEF 19486, IT 3273; ECLI:NL:RBLIM:2020:7293 (Overnemen blogs) Auteursrecht. Eiser heeft geconstateerd dat (delen van) door haar geschreven blogs zijn overgenomen in een aantal advertenties op de Google Business pagina van gedaagde. Eiser vordert veroordeling van gedaagde tot betaling van € 875,00 wegens schending van haar auteursrecht, € 875,00 wegens inbreuk op haar persoonlijkheidsrecht en € 1.750,00 wegens vermindering van exclusiviteit, opgelopen reputatieschade en misgelopen opdrachten. Gedaagde heeft onder meer betwist dat de blogs van eiser afkomstig zijn. Als onvoldoende inhoudelijk betwist komt vast te staan dat de teksten van eiser zijn en dat het auteursrechtelijk beschermde werken zijn. De schending van de Auteurswet staat daarmee vast. Dat er geen sprake is van opzet aan de kant van gedaagde is niet relevant. Bij gebrek aan een onderbouwde weerlegging van de stellingen van eiser worden de gevorderde bedragen geheel toegewezen.

HR 9 oktober 2020, IEF 19483; ECLI:NL:HR:2020:1588 (Montis tegen Klaver) Auteursrecht. Opnieuw mag de Hoge Raad zich buigen over de vraag of de Charly-stoel van Montis in Nederland auteursrechtelijke bescherming geniet. De geschilpunten zijn voor een deel dezelfde als in de eerdere zaak Montis/Verweerster [IEF 19168]. Maar in deze zaak is ook een nieuw hoofdstuk toegevoegd: na zich aanvankelijk te hebben beroepen op het Nederlandse en vervolgens op het Duitse auteursrecht, doet Montis in onderhavige zaak tegen Klaver een beroep op het Franse auteursrecht. De vraag die in cassatie centraal staat is of het auteursrecht op de Charly-stoel van Montis herleeft op grond van art. 51 lid 1 Auteurswet wegens auteursrechtelijke bescherming in Frankrijk. Het hof [IEF 18212] had geoordeeld dat dit niet het geval was. De conclusie van de A-G [IEF 19295] tot verwerping van het cassatieberoep wordt gevolgd. Op grond van artikel 81 lid 1 RO kan de klacht niet leiden tot vernietiging van het arrest van het hof.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 8 oktober 2020, IEF 19476, IT 3269; ECLI:NL:RBMNE:2020:4399 (BREIN tegen Ziggo c.s.) Auteursrecht. Naburige rechten. Kort geding. BREIN voert sinds 2010 gerechtelijke procedures tegen diverse Nederlandse internetproviders (waaronder gedaagden) om een einde te maken aan de door de website The Pirate Bay (hierna: TPB) gepleegde inbreuken op de auteursrechten van de bij haar aangesloten rechthebbenden. Nadat de Hoge Raad bij eindarrest van 29 juni 2018 de zaak heeft terugverwezen [IEF 17798] naar het hof, heeft het gerechtshof Amsterdam op 2 juni 2020 [IEF 19248] Ziggo en XS4ALL onder meer bevolen om – kort gezegd – de toegang van hun klanten tot de (sub)domeinnamen en IP-adressen via welke TPB opereert of zal gaan opereren te blokkeren en geblokkeerd te houden. Echter, het hof heeft destijds de door BREIN ingediende eisvermeerdering om ook (sub)domeinen via welke (de dienst van) TPB bereikbaar wordt gemaakt te blokkeren, niet aanvaard. Ziggo c.s. zijn na dit arrest gestopt met het blokkeren van dergelijke (sub)domeinnamen.

Hof Amsterdam 15 september 2020, IEF 19472; ECLI:NL:GHAMS:2020:2583 (ABMD c.s. tegen Buma/Stemra) Tussenarrest. Mededingingsrecht. ABMD betaalt per afnemer van achtergrondmuziek voor zakelijk gebruik een licentievergoeding volgens het Buma/Stemra bepaalde tarief. Streamingsdiensten zoals Spotify bieden abonnementen aan die alleen een licentie geven voor persoonlijk gebruik, maar die feitelijk regelmatig gebruikt worden in bedrijfsruimten. Deze abonnementen zijn veel goedkoper dan de producten van de ABMD-leden. Buma/Stemra brengt de ABMD-leden een hogere vergoeding voor het distribueren van muziek in rekening, dan de vergoeding die zij in rekening brengt aan streamingsdiensten voor consumenten, die worden gebruikt voor het afspelen van muziek in bedrijfsruimten, [IEF 18202]. Hebben Buma, Stemra en Sabam een gezamenlijke machtspositie? Verzwaarde motiveringsplicht verweer Buma/Stemra. Er wordt een comparitie van partijen bepaald. Inbrengen van gegevens omtrent gehanteerde licentievoorwaarden, marktpositie, onderlinge samenwerking en handhavingspraktijk.

Hof Amsterdam 11 februari 2020, IEF 19461; ECLI:NL:GHAMS:2020:373 (Auteursrechten kunstenaar) Auteursrecht. Vervolg op tussenarrest, zie [IEF 16312], [IEF 14738]. In hoger beroep is alleen nog aan de orde aan wie de auteursrechten op de werken van geïntimeerde toebehoren: aan appellanten (door erfopvolging), dan wel aan de vennootschap (door inbreng van de kunstenaar bij leven). In het tussenarrest heeft het hof geoordeeld dat in het feitenmateriaal dusdanig sterke aanwijzingen zijn gelegen dat de akte van inbreng er mede toe strekte de auteursrechten op de kunstwerken aan de vennootschap over te dragen, zodat de auteursrechten krachtens artikel 2 Aw aan geïntimeerde toebehoren. Appellanten zijn in de gelegenheid gesteld om te bewijzen dat de uitleg van deze akte niet de juiste is. In dit tegenbewijs zijn appellanten niet geslaagd: zij hebben niet bewezen dat de auteursrechten deel uitmaken van de nalatenschap van de kunstenaar (en niet in de bv zijn ingebracht). Het hof bekrachtigt het vonnis.

HR 2 oktober 2020, IEF 19456; ECLI:NL:HR:2020:1548 (Lira tegen Ziggo) Stichting Lira is een collectieve beheersorganisatie voor auteurs van werken van tekstuele aard. Ziggo c.s. zijn distributeurs van tv-programma’s via de kabel. Deze zaak vormt het vervolg op het arrest Norma/NLKabel [IEF 13696], zie ook de conclusie van de P-G [IEF 19135]. De Hoge Raad oordeelt:
- dat overdracht bij voorbaat aan een derde (bijvoorbeeld in het aansluitcontract Lira) voorafgaand aan het moment waarop de maker met de filmproducent overeenkomt een bijdrage aan de film te  leveren, geen rechtsgevolg heeft indien de maker niet schriftelijk met de producent een afwijking van art. 45d (oud) Aw is overeengekomen;
- dat hij niet terugkomt op zijn eerdere oordeel over heruitzending in NLKabel/Norma.

Vzr. Rechtbank Den Haag 16 september 2020, IEF 19452, IT 3264; ECLI:NL:RBDHA:2020:9568 (Scientia tegen Eveoh) Auteursrecht. Kort geding. Scientia is een wereldwijde leverancier van roostersoftware voor onderwijsinstellingen, waaronder de Syllabus Plus en de Exam Schedular. Scientia maakt voor haar software gebruik van twee databases (ESDB en RDB) die bestaan uit tabellen die door ‘views’ worden weergegeven. Eveoh ontwikkelt ook software ten behoeve van onderwijsinstellingen, waaronder de MyTimetable software. Bij klanten van Eveoh die de roostersoftware van Scientia afnemen, leest de MyTimetable de data van de databases uit. Scientia meent dat Eveoh daarmee inbreuk maakt op haar auteursrechten. Op Scientia’s vordering met betrekking tot de RDB wordt niet inhoudelijk beslist, wegens een gesteld gebrek aan spoedeisend belang. Ten aanzien van de ESDB heeft Scientia onvoldoende onderbouwd dat en waarom het gebruiken van de bij een afnemer opgedane kennis over de tabellen/views auteursrechtinbreuk oplevert. De vorderingen worden afgewezen.

ABRvS 30 september 2020, IEF 19451, LS&R 1864; ECLI:NL:RVS:2020:2302 (Medice tegen College ter beoordeling van geneesmiddelen) Auteursrecht. Databankenrecht. Medice heeft een handelsvergunning voor het geneesmiddel Amfexa. Een derde heeft het College ter beoordeling van geneesmiddelen middels een Wob-verzoek verzocht om openbaarmaking van het registratiedossier dat is gebruikt bij het nemen van het besluit tot registratie van dit geneesmiddel. Het dossier bevat ook de aanvraag voor de handelsvergunning van Medice. Medice heeft registratiedossier geformeerd en verzet zich tegen openbaarmaking van haar aanvraag. Medice meent dat de verzameling van door haar geselecteerde wetenschappelijke gegevens, die deel uitmaakt van haar aanvraag voor de handelsvergunning, een auteursrechtelijk beschermd werk, dan wel een beschermde databank is. Objectieve wetenschappelijke gegevens komen niet voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking. De vraag of de verzameling van de wetenschappelijke gegevens kan worden aangemerkt als een auteursrechtelijk beschermd werk wordt daargelaten, omdat het nadeel voor Medice bij openbaarmaking van die selectie gering is in het kader van art. 10 lid 2 aanhef en onder g Wob. Daarnaast kan de verzameling niet als een beschermde (spin-off) databank worden aangemerkt. Het hoger beroep van Medice is ongegrond en de aangevallen uitspraak wordt bevestigd.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 5 augustus 2020, IEF 19448; ECLI:NL:RBMNE:2020:3849 (Fotograaf tegen exploitant website) Eiser is werkzaam als fotograaf en publiceert zijn foto’s op diverse websites. Op een van deze sites staat een foto, die eiser heeft gemaakt van de opening van Castellum Hoge Woerd in Utrecht. Gedaagde exploiteert en beheert onder andere een website waarop lokale bedrijven gratis hun vacatures plaatsen om zo bedrijven en inwoners van Leidsche Rijn, een wijk in Utrecht, bij elkaar te brengen. Gedaagde heeft de foto in bewerkte vorm op meerdere plaatsen op de website en op de bijbehorende Facebookpagina geplaatst, waarbij de naam van eiser is verwijderd en het logo van het vacatureplatform Leidsche Rijn Werkt over de foto is geplaatst. Eiser heeft voor dit gebruik geen toestemming gegeven en geen vergoeding ontvangen. Gedaagde heeft daarmee inbreuk gemaakt op auteurs- en persoonlijkheidsrechten van eiser. Dat hij de afbeelding zonder naamsvermelding op Google vond en niet wist dat deze niet vrijblijvend gebruikt mocht worden, maakt het oordeel niet anders. Ook het onbewust schenden van auteursrechten komt voor rekening en risico van de inbreukmaker. De website van gedaagde valt in de tarievenlijst van Stichting Foto Anoniem onder de categorie 'bedrijven en instellingen'. Het gevorderde bedrag van € 360,00 per jaar wordt toegewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 4 september 2020, IEF 19445, IT 3261; ECLI:NL:RBAMS:2020:4378 (Software-ontwikkelaar tegen startup) Kort geding. Overdracht auteursrechten. Eiser heeft ten behoeve van gedaagde software ontwikkeld. Gedaagde is een bv gericht op de (online) verbetering van levensstijl. Partijen zijn een samenwerkingsovereenkomst aangegaan. In de bijlage van die overeenkomst is een akte gevoegd waarin de IE-rechten van eiser op gedaagde worden overgedragen. Volgens eiser heeft de overdracht nooit plaatsgevonden, omdat de IE-rechten niet voldoende nauwkeurig zijn omschreven. Eiser vordert onder meer gedaagde te verbieden gebruik te maken van haar IE-rechten. Buiten kijf staat dat het de intentie van partijen was om de IE-rechten op de software over te dragen aan gedaagde. Op grond van art. 2 Aw is voor de overdracht van een auteursrecht een akte vereist. Het te leveren goed moet ex art. 3:84 lid 1 BW voldoende bepaalbaar omschreven zijn. Gelet op de inhoud van de akte, kan er redelijkerwijs geen onduidelijkheid bestaan over de over te dragen IE-rechten. De IE-rechten hoeven niet in detail te zijn omschreven en eiser ontving een reëel bedrag voor de IE-rechten. De IE-rechten zijn rechtsgeldig overgedragen. De vorderingen worden afgewezen. Wel voegt de voorzieningenrechter een interessante overweging ten overvloede toe aan de uitspraak.