Auteursrecht  

Ktr. Rb. Noord-Holland 14 september 2022, IEF 20960; ECLI:NL:RBNHO:2022:8144 (eiser tegen LocalToureo) Eiser vordert €1.005,00 wegens het verminken van de foto van eiser. De kantonrechter oordeelt dat niet duidelijk is geworden hoe de foto verminkt zou zijn. Ook wordt, wat betreft de gevorderde schadevergoeding voor het onrechtmatige gebruik van de foto, door de kantonrechter geoordeeld dat eiser onvoldoende feiten en omstandigheden heeft aangevoerd op grond waarvan de schade concreet kan worden begroot. Eiser heeft wel aangegeven aansluiting te hebben gezocht bij de tarieven van Stichting BeeldAnoniem. Deze tarieven konden volgens de kantonrechter echter geen grondslag vormen omdat deze tarieven niet tussen partijen waren overeengekomen. De kantonrechter oordeelt dat er een schadevergoeding moet worden betaald van €1.000,00 in plaats van het gevorderde bedrag van €2.010,00.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 10 juni 2022, IEF 20950, LS&R 2104; ECLI:NL:RBMNE:2022:2265 (Spoedtest tegen Spoedtestcorona) Beide partijen nemen coronasneltesten af. Spoedtest en Spoedtestcorona hebben allebei een Benelux woordbeeldmerk gedeponeerd. Spoedtest maakte in haar campagnes gebruik van de slogan ‘Alleen nog even testen’. Spoedtestcorona maakte gebruik van de slogan ‘Alleen nog even spugen’. Spoedtest meent dat Spoedtestcorona haar handelsnaam gebruikt in strijd met de oudere handelsnaam van Spoedtest. Door de voorzieningenrechter wordt geoordeeld dat er hier geen sprake is van verwarringsgevaar. De voorzieningenrechter voert aan dat het bij testen op corona gebruikelijk is dat er gebruik wordt gemaakt van beschrijvende handelsnamen. Hierdoor zullen klanten alert zijn en minder snel in verwarring raken. De voorzieningenrechter meent dat door de toevoeging ‘corona’ het verwarringsgevaar voldoende wordt weggenomen. Het voeren van de handelsnaam Spoedtestcorona is dus toegestaan.

HvJ EU 8 september 2022, IEF 20948, IT 4064, IEFbe 3539; C-716/20; ECLI:EU:C:2022:643 (RTL Television tegen Grupo Pestana en Salvor) Geding over het zonder voorafgaande toestemming van RTL ter beschikking stellen van de uitzendingen van een RTL-zender in de door Grupo Pestana en Salvor geëxploiteerde hotelkamers. Het Hof is verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:
1) Moet het begrip ‚doorgifte via de kabel’ in artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83] aldus worden uitgelegd dat het niet alleen betrekking heeft op de gelijktijdige uitzending door een omroeporganisatie van een uitzending van een andere omroeporganisatie, maar ook op de gelijktijdige, integrale doorgifte via de kabel aan het publiek (al dan niet door een omroeporganisatie) van een eerste uitzending van radio- of televisieprogramma’s die voor ontvangst door het publiek bestemd zijn?
2) Is de gelijktijdige doorgifte van satellietuitzendingen van een televisiezender, via de coaxkabel, door middel van in hotelkamers geïnstalleerde televisietoestellen, te kwalificeren als een ‚doorgifte’ van die uitzendingen in de zin van artikel 1, lid 3, van [richtlijn 93/83]?

Beantwoording van de prejudiciële vragen:

Rb. Den Haag 3 augustus 2022, IEF 20945; ECLI:NL:RBDHA:2022:8828 (eiser tegen de Staat) Eiser is historicus en heeft een aantal databestanden opgesteld. In 2013 heeft eiser enkele databestanden aan het Nationaal Archief aangeboden. In 2018 ontdekte eiser echter dat de bestanden werden vermeld als bronnen van een database op de website van X. Eiser nam contact op met X om aan te geven dat X inbreuk maakte op zijn auteursrechten. X heeft bestreden dat er sprake was van auteursrechtelijk beschermde gegevens. Eiser sommeerde vervolgens het Nationaal Archief om de auteursrechtinbreuk door X te doen staken. Daarop reageerde het Nationaal Archief door te zeggen dat de bestanden geen auteursrechtelijk beschermde werken zijn. De hoofdvraag in dit geschil is of de bestanden auteursrechtelijk beschermde werken zijn.

De commissie auteursrecht heeft advies uitgebracht aan de minister voor Rechtsbescherming over het concept wetsvoorstel auteurscontractenrecht II.
Download hier het advies.

Rb. Overijssel 17 augustus 2022, IEF 20935; ECLI:NL:RBOVE:2022:2385 (X tegen Z) X heeft een bedrijf dat gespecialiseerd is in esthetische behandelingen. Y heeft een kapsalon waar zij schoonheidsbehandelingen uitvoert. X en Y hebben 21 november 2020 een overeenkomst gesloten. Partijen zijn in de overeenkomst onder meer overeengekomen dat partijen na zes maanden uit elkaar kunnen gaan en dat exploitant dan de gemaakte kosten van de merkhouder zou vergoeden. X vindt dat Y tekortschiet in de nakoming van de overeenkomst doordat zij de door X gemaakte kosten niet vergoedt na beëindiging van de overeenkomst. Z meent dat zij de overeenkomst mocht beëindigen vanwege tekortkomingen aan de kant van X. De rechtbank oordeelt dat er sprake is van een franchiseovereenkomst, maar dat (het door Z aangevoerde) artikel 7:914 BW niet tot een tekortkoming leidt. De verplichting uit dit artikel was op het moment van het sluiten van de overeenkomst namelijk nog niet dwingendrechtelijk vereist. Hierdoor is er geen sprake van het sluiten van een overeenkomst in strijd met een dwingende wetsbepaling en kan er dus niet worden vernietigd op grond van artikel 3:40 lid 2 BW.

Vzr. Rb. Noord-Holland 26 juli 2022, IEF 20918; ECLI:NL:2022:6645 (eiser tegen Xander) Eiser is de auteur van een boek. In 2014 heeft hij met een zustervennootschap van Xander een licentieovereenkomst gesloten. Die zustervennootschap is in 2021 gestopt met het uitgeven van boeken. In 2022 is Xander het boek gaan uitgeven in gewijzigde vorm. Eiser meent dat de licentieovereenkomst was vervallen en dat Xander onrechtmatig heeft gehandeld door het boek in gewijzigde vorm op de markt te brengen. Xander stelt dat de rechten en plichten uit de licentieovereenkomst door de zustervennootschap aan Xander zijn overgedragen. De voorzieningenrechter oordeelt dat, ondanks dat er geen schriftelijke mededeling is gedaan aan eiser, er toch sprake is van een rechtsgeldige overdracht. Eiser heeft zich namelijk niet beroepen op het feit dat de overdracht ongeldig zou zijn. Verder oordeelt de voorzieningenrechter dat de opzegging van de licentieovereenkomst van 2 december 2021 geen rechtsgevolg heeft gehad. De opzegging was te vroeg en er bestond geen opzeggingsgrond.

Rb. Den Haag 10 augustus 2022, IEF 20917; ECLI:NL:RBDHA:2022:8059 (Brein tegen gedaagde) Brein is een stichting die collectief auteursrechtinbreuken bestrijdt. Gedaagde exploiteert een winkel in elektronische apparatuur. Brein heeft in deze zaak een collectieve vordering ingesteld. De rechtbank is van oordeel dat de vordering van Brein voldoet aan de vereisten uit artikel 1018c lid 5 Rv. Daarnaast wordt Brein door de rechtbank, zoals bedoeld in artikel 1018e Rv, in dit vonnis aangewezen als exclusieve belangenbehartiger. Op grond van artikel 1018f lid 3 Rv moet Brein een aankondiging doen in door de rechter aan te wijzen nieuwsbladen. Dit moet een aankondiging zijn over de wijze waarop personen van de behartiging van hun belangen in deze collectieve vordering kunnen bevrijden of hier juist mee kunnen instemmen. De rechtbank kondigt hiervoor een bepaalde tekst aan die in de dagbladen en op het centraal register voor collectieve vorderingen zal verschijnen. Partijen worden door de rechtbank in de gelegenheid gesteld zich uit te laten over deze voorgenomen tekst en de dagbladen waarin deze tekst zal worden geplaatst.

Vzr. Rb. Rotterdam 18 juli 2022, IEF 20915, IT 4037; ECLI:NL:RBROT:2022:6094 (Advisor tegen Dmarcian) Advisor en Dmarcian houden zich allebei bezig met het leveren van producten en diensten op het gebied van identiteitsbeveiliging van e-mailadressen. In januari 2016 hebben ze een overeenkomst gesloten op grond waarvan Advisor een licentie kreeg voor het gebruik van door Dmarcian ontwikkelde Dmarcian-software. Ook mocht Advisor op grond van deze overeenkomst de Software in Europa, Rusland en Afrika verkopen. De voorzieningenrechter stelt vast dat partijen begin 2016 afspraken hebben gemaakt over een nadere samenwerking. Deze afspraken zijn vervolgens niet vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst. In deze zaak moet de voorzieningenrechter een oordeel vellen over verschillende geschilpunten die ten aanzien van de afspraken bestaan tussen partijen. De voorzieningenrechter oordeelt dat er geen sprake is van een niet-opzegbare overeenkomst. De vordering om Dmarcian te gebieden de distributieovereenkomst onverkort na te komen, wordt afgewezen.

Hof Amsterdam 8 februari 2022, IEF 20913; ECLI:NL:GHAMS:2022:334 (appellant tegen Texelcars) Appellant en Texelcars houden zich allebei bezig met de verhuur van solexen op Texel. In het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 13 november 2019 wees de rechtbank de vorderingen van appellant af. De vorderingen van Texelcars tot doorhaling van bepaalde handelsnamen en domeinnamen, werden wel toegewezen. Dit hoger beroep is ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank van 13 november 2019. Het hof stelt vast dat het rondrijden van acht solexen met fietstassen met daarop de tekst ‘[domeinnaam] .nl’ en daaronder het nummer van appellant, gezien kan worden als handelsnaamgebruik. Aan .nl komt in dit geval geen zelfstandige betekenis toe, waardoor het gebruik van ‘[domeinnaam]’ als handelsnaam vaststaat. Dit echter wel alleen als appellant slaagt in het bewijs.