Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 6 maart 2019, IEF 18306; ECLI:NL:RBMNE:2019:928 (ANP tegen SDNL) ANP beheert auteursrechten van fotografen. Op de pagina van SDNL waren 3 foto's te zien die onderdeel zijn van de beeldbank van het ANP. Hiermee wordt een auteursrechtinbreuk gemaakt. Het ANP komt het recht toe om de auteursrechten die op deze foto’s rusten te beheren en te exploiteren. De schade die is geleden naar aanleiding van deze inbreuk is niet exact vast te stellen, derhalve dient deze abstract te worden begroot op basis van de gederfde licentievergoeding. Er wordt aansluiting gezocht bij de tarievenlijst 2015 van Stichting Foto Anoniem, €111 per foto en een opslag van 25% voor ontbreken van ©ANP.

Gerecht EU 13 maart 2019, IEF 18301; IEFbe 2842, ECLI:EU:T:2019:160 (Wirecard Technologies tegen Striatum Ventures). De eisende partij Wirecard Technologies  is een grote, van oorsprong Duitse, multinational en houder van het woordmerk 'supr'. Verweerder is Striatum Ventures, een Nederlandse onderneming die net de startupfase is ontgroeid en houder van 'zupr'. Het Gerecht beslist in r.o. 49 dat het relevante publiek het merk 'supr' niet onmiddellijk zal associëren met het algemeen bekende woord 'super', terwijl beide woorden in alle relevante talen identiek worden uitgesproken. 

Rechtbank Oost-Brabant 13 maart 2019, IEF 18313, IT 2725 (Allgeier tegen GAC) Auteursrecht. Software. Allgeier is een Duitse onderneming die software ontwikkelt en verhandelt. Zij is geautoriseerd partner van Microsoft Dynamics. GAC is een Nederlands IT-bedrijf, en eveneens geautoriseerd partner. GAC had een overeenkomst met het in 2005 failliet verklaarde BOG, op grond waarvan GAC gerechtigd was de software van BOG te verkopen. Het Duitse bedrijf Axol IT Kommunikations heeft de vermogensbestanddelen van BOG overgenomen en haar naam gewijzigd naar BOG IT Solutions GmbH, waarna zij is gefuseerd met Allgeier. Hieruit is eisende partij ontstaan. Zij vordert dat GAC een inbreuk heeft gemaakt op haar auteursrechten die op de software rusten. GAC verweerd zich door te stellen dat Allgeier geen rechthebbende is op de auteursrechten, en zo wel dat zij een geldig gebruiksrecht heeft op grond van de Sales & Marketing Agreement die zij heeft gesloten met BOG. Een Sales & Marketing Agreement bestaat na faillissement van de licentiegever nog steeds rechtsgeldig voort, het faillissement doet daar niet aan af. Hetzelfde geldt voor de overdracht van de auteursrechten/exploitatierechten op de software na het faillissement van de oorspronkelijke licentiegever. Gedaagde is op grond van de Sales & Marketing Agreement gerechtigd om de software aan haar klanten in licentie te geven, te verkopen of anderszins ter beschikking te stellen. Zij heeft daar voor geen toestemming van Allgeier nodig.

Article 13 is the most important and most controversial provision of the proposed EU Directive on Copyright in the Digital Single Market on which the EU member states and institutions have reached agreement in principle in February 2019. The final vote will be in the European Parliament in late March 2019. 

This paper aims at analysing what the idea of article 13 is and how it might work out in practice. Which legal issues will arise, which preliminary questions will be put to the CJEU? It is not meant to argue for or against article 13. The article itself is taken as a given. This paper is merely a first attempt to look ahead and find out what could happen in practice.

It is obvious that article 13 is a compromise between many interests and wishes and that is quite contradictory at some points. But that in itself is nothing new. Much of the EU legislation consist of partly contradictory or incomprehensible clauses, because compromise apparently was the only option for reaching consensus. Consequently, it is often up to commentators, practitioners and judges to make the best of it. 

The directive contains a large number of recitals on the issue article 13 addresses, and article 13 itself contains many subsections.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 7 maart 2019, IEF 18302; ECLI:NL:RBAMS:2019:1739 (X tegen BRCP). Dit is het tweede kort geding in deze zaak (voor het eerste kort geding, zie IEF 17792). De reden voor het aanspannen van dit tweede kort geding was dat Bosch Research and Conservation Project (hierna: BRCP) op 29 november 2018 een nieuwe website heeft gelanceerd (www.jheronimusbosch.org) waarmee wordt voortgeborduurd op de website https://boschproject.org die onderwerp van geschil was in het eerste kort geding. Gedaagde stelt zich op het standpunt dat er o.a. door de publicatie van de nieuwe website van BRCP sprake is van auteursrechtinbreuk. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat het BRCP niet kan worden verboden om ten behoeve van haar nieuwe website de onder de voormalige samenwerking tot stand gekomen onderdelen van de oude website, te gebruiken. De voorzieningenrechter heeft de vorderingen van gedaagde afgewezen en gedaagde veroordeeld in de proceskosten ex artikel 109h Rv.

Sinterklaasavond, de Elfstedentocht, haring happen en… het aftrappen van de INTA met de Oranjeborrel ®. Allemaal typisch Nederlandse tradities waar we trots op mogen zijn en die we in ere moeten houden. Zeker nu Chiever, na 20 jaar organisatie van de borrel, vroeg om het stokje over te nemen. EP&C wil deze mooie traditie in stand houden. Daarom nodigen we jullie van harte uit op 18 mei, van 17:00 uur tot laat. De locatie is Sterlings in Boston (www.sterlingsboston.com).

Uit het persbericht: De EU onderneemt actie om klokkenluiders in een groot aantal sectoren een gedegen bescherming te bieden. De ambassadeurs van de lidstaten bij de EU hebben vandaag het akkoord bevestigd dat de onderhandelaars van het Roemeense voorzitterschap en het Europees Parlement op maandag 11 maart hebben bereikt over de richtlijn betreffende de bescherming van klokkenluiders. Volgens de nieuwe regels moeten organisaties (zowel particuliere als openbare) over veilige kanalen beschikken voor het melden van onregelmatigheden, zowel intern als aan overheidsinstanties. Ook krijgen klokkenluiders gedegen bescherming tegen represailles, en moeten nationale instanties burgers deugdelijk informeren en overheids­functionarissen leren hoe zij met klokkenluiders moeten omgaan.

Ktr. Rechtbank 20 december 2018, IEF 18299; ECLI:NL:RBNHO:2018:11702 (Mizzle Media tegen K&K BHV&Brandweer Opleidingen) Auteursrecht. Foto. Mizzle Media is professioneel fotograaf en auteursrechthebbende op zes foto's 'dieren in nood', deze zijn zonder zijn toestemming geplaatst op de site www.rhft.nl van gedaagde, zonder naamsvermelding. Er is geen sprake van inline of embedded linken, de foto's werden getoond vanaf de server van rhft.nl. Citaatrecht ex 15a Aw gaat niet op. Gedaagde heeft in de gehele artikelen inclusief foto’s overgenomen van de website van RTV Noord-Holland, zonder naamsvermelding. Bij de berekening van schade is aansluiting gezocht bij de gebruikelijke licentievergoeding die hij hanteert voor het gebruik van zijn foto’s op internet, te weten € 240,00 per foto, per gebruik, per jaar met een minimum van een jaar. Op grond van dit (marktconforme) tarief wordt schadevergoeding van € 1.440,00 toegewezen.

Hof Arnhem - Leeuwarden 12 maart 2019, IEF 18298; ECLI:NL:GHARL:2019:2233.(X tegen RTL en Simpel Media). Mediarecht. Rechtmatige publicatie. In navolging op IEF 5132. Bekrachtiging vonnis Rechtbank Midden-Nederland d.d. 2 augustus 2017 (IEF 17015). X is in hoger beroep veroordeeld wegens het plegen van een of meer zedendelicten en heeft zeven jaar gevangenisstraf opgelegd gekregen. In het RTL-televisieprogramma Op de vlucht is aandacht besteed aan de zaak. In dit hoger beroep staat de vraag centraal of de herhaalde uitzending met korte epiloog over ontwikkelingen in de strafzaak van X onrechtmatig is. Het hof onderschrijft het oordeel van de kantonrechter, dat gelet op de omstandigheden, het recht op vrijheid van meningsuiting van RTL c.s. zwaarder weegt dan het belang van X om 'alleen gelaten te worden'. Het onderwerp en de veroordeling van X betreft een misstand die de samenleving raakt. Het recht op vrijheid van meningsuiting brengt mee dat RTL c.s. ter uitoefening van haar journalistieke functie daar na de onherroepelijke strafrechtelijke veroordeling van X in hoger beroep opnieuw aandacht voor kan vragen, ook al is sinds die veroordeling inmiddels bijna een jaar verstreken. Over de epiloog oordeelt het hof dat het RTL c.s. vrij stond informatie over de zaak van X onder de aandacht te brengen op de wijze en in de vorm die haar goeddunkt. Het opleggen van beperkingen of voorwaarden aan de inhoud daarvan komt neer op het beperken van de uitingsvrijheid van RTL c.s. die niet is gerechtvaardigd. Dat RTL c.s. X niet om een reactie heeft gevraagd en deze niet in de uitzending heeft verwerkt, rechtvaardigt in geen geval de beperking van de uitingsvrijheid van RTL c.s.

HvJ EU 14 maart 2019, IEF 18297; IEFbe 2840; C‑21/18; ECLI:EU:C:2019:199 (Textilis tegen Svenskt Tenn Aktiebolag). Auteursrecht. Modellenrecht. In IEF 7795 schreven Dirk Visser en Marnox Langeveld: 'In de Textilis-zaak gaat het – kort gezegd – om een zowel auteurs- als merkenrechtelijk beschermde stof(patroon) van de Zweedse onderneming Svenskt Tenn. Concurrent Textilis bood op haar website stoffen en bepaalde andere producten voor interieurinrichting aan met patronen waarop Svenskt Tenn een exclusief recht claimt. In eerste aanleg oordeelde de Zweedse rechter (Tingsrätt) dat dat de inschrijving van het merk MANHATTAN geen betrekking heeft op een teken bestaande uit een vorm, zodat het merk niet nietig kon worden verklaard op een weigeringsgrond. Omdat de weigeringsgronden echter ná de merkregistratie van het merk MANHATTAN zijn uitgebreid met het ‘of een ander kenmerk’-criterium, stelde het Zweedse gerechtshof (Svea Hovrätt) de prejudiciële vragen'.