Rechtsgeldige MyPVR-betekening bij vervallen kwekersrecht

HvJ EU 1 aug 2025, IEF 22855; ECLI:EU:C:2025:619 (Romagnoli Fratelli SpA tegen CPVO). Romagnoli Fratelli SpA bezit sinds 2012 een communautair kwekersrecht voor het aardappelras Melrose. In oktober 2021 plaatst het Communautair Bureau voor Plantenrassen (CPVO) via het digitale platform MyPVR een factuur voor de jaarlijkse instandhoudingsvergoeding. Omdat betaling uitblijft, volgt in januari 2022 een digitale aanmaning via MyPVR en in februari een extra herinnering per e-mail. Wanneer de termijn verstrijkt zonder betaling, trekt het CPVO in maart 2022 het kwekersrecht in. Romagnoli dient vervolgens een verzoek tot restitutio in integrum in op grond van artikel 80 van Verordening 2100/94 en betaalt alsnog, maar het CPVO wijst het verzoek af omdat er geen sprake is van bijzondere omstandigheden en de formele termijnen niet zijn nageleefd. Het Gerecht van de EU verwerpt in 2024 het beroep en oordeelt dat de elektronische betekening via MyPVR rechtsgeldig is, waarbij het benadrukt dat Romagnoli zelf bewust voor deze communicatiewijze heeft gekozen. Ook oordeelt het Gerecht dat Romagnoli niet aantoont dat alle vereiste zorg is betracht of dat sprake is van overmacht.

In hoger beroep bij het Hof voert Romagnoli drie middelen aan: (1) de onwettigheid van de MyPVR-betekening en strijd met de regels over betekening per post, (2) schending van de zorgplicht van het CPVO door onvoldoende begeleiding bij het bewijzen van overmacht, en (3) onjuiste waardering van het bewijs omtrent overmacht en onvoorzienbaarheid. Het Hof verklaart het eerste middel ongegrond, omdat de president van het CPVO op grond van Verordening 874/2009 bevoegd is elektronische betekening via MyPVR te regelen en Romagnoli daar vrijwillig voor kiest. Het tweede middel wordt niet-ontvankelijk verklaard omdat het opkomt tegen de gedragingen van het CPVO zelf in plaats van tegen het arrest van het Gerecht. Het derde middel is eveneens niet-ontvankelijk, omdat geen sprake is van feitelijke vertekening en het Hof geen herbeoordeling van bewijs kan doen. Het Hof verwerpt het beroep volledig en veroordeelt Romagnoli in de proceskosten.

36. It follows from the foregoing considerations that the General Court did not err in law in considering that the decision of the President of the CPVO was applicable in the case at hand.

37. Second, as the General Court recalled in paragraph 75 of the judgment under appeal, under the fourth paragraph of Article 4 of the decision of the President of the CPVO, a decision or other document is deemed to have been notified on the expiry of the seventh day following the day on which an email was sent to the user informing him or her that the digital copy of the decision or document was uploaded by the CPVO to the user area. Furthermore, it is apparent from the documents in the General Court’s file that the CPVO had uploaded the debit note of 27 October 2021 and the reminder of 10 January 2022 to the appellant’s user area and that emails were sent to it to inform it of those uploads. In those circumstances, in order effectively to challenge the service of that debit note and of that reminder, it was for the appellant to prove that those documents had not been placed in its MyPVR user area or that it had not received the related confirmation emails, which it did not do. Consequently, the General Court did not err in law in finding that, having regard to the appellant’s adherence to the details of service defined by the decision of the President of the CPVO and specified in version 3.0 of the MyPVR terms and conditions, the debit note of 27 October 2021 and the reminder of 10 January 2022 had been validly served on the appellant.

38. Third, so far as concerns the appellant’s argument that the decision of the President of the CPVO imposed a form of correspondence on it, it is not disputed that it opted to use MyPVR in full knowledge of the facts, as has been mentioned in paragraph 35 of the present judgment. In so doing, it made a deliberate choice. In any event, it should be noted that Article 57 of Regulation No 874/2009 relied on by the appellant relates to the filing of documents by parties to the proceedings, without prejudice to the service by the CPVO of documents to those parties, which is disputed in the present case by the appellant. Therefore, that line of argument cannot succeed, either.