Gepubliceerd op maandag 29 mei 2006
IEF 2124
De weergave van dit artikel is misschien niet optimaal, omdat deze is overgenomen uit onze oudere databank.

Hersteld (2)

Artikel in het Reformatorisch Dagblad over de oratie van RUG-professor mr. Fokko T. Oldenhuis, "Exclusiviteit en (in)tolerantie. Schurende relaties tussen recht en religie."

“De vraag is in hoeverre de positie van de kerkgenootschappen in vergelijking met de overige rechtspersonen binnen het Nederlandse recht exclusieve trekken vertoont. En als die positie tamelijk uniek is, hoe vér strekt die zich dan uit? Vragen met niet alleen maar academische betekenis.

Vorige week nog deed de rechtbank te Arnhem uitspraak in het conflict tussen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) (lees het vonnis hier). Het betrof een conflict over de te voeren naam. Moet je nu ingeval van conflicten over de naamgeving van kerken aansluiting zoeken bij het merkenrecht -denk aan conflicten over bijvoorbeeld het merk Coca-Cola-, of moet je primair de oplossing zoeken vanuit de eigen plaats die kerkgenootschappen binnen Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek innemen?

(…) En als dan na meer dan dertig jaar een van die beide Gereformeerde Kerken opgaat in een fusie (Samen op Weg met hervormden en lutheranen) en in de fusieakte tussen de drie kerken een bepaling wordt opgenomen waaruit voortvloeit dat de naam ”Gereformeerde Kerken in Nederland” bij de gefuseerde kerk (PKN) berust -alsof het mérk wordt veiliggesteld-, dan weet iedere civilist dat een dergelijke overeenkomst aan derden (lees: de andere groep Gereformeerde Kerken, die ook die naam al meer dan dertig jaar voert) geen rechten kan ontnemen.

De onnodige verwarring die hierover ontstond, was het gevolg van het feit dat men de structuur van artikel 2 -nog afgezien van het verjaringsaspect- onvoldoende had doordacht.”

Lees het gehele artikel hier.