IE diner 30 januari, meld u tijdig aan!

Victor Eiff heeft besloten om per 1 april 2020 zijn carrière buiten het CvTA voort te zetten. De periode tot 1 april zal Victor zich inzetten voor een goede overdracht van werkzaamheden. Alexandra van Ouwerkerk neemt inmiddels de taken waar als directeur en secretaris van het CvTA. Het emailadres van Alexandra van Ouwerkerk is a.vanouwerkerk@cvta.nl.

Op een nader te bepalen tijdstip vindt er een afscheidsbijeenkomst plaats.

Het College is Victor zeer erkentelijk voor de bijdrage die hij in de afgelopen zes jaar heeft geleverd aan de ontwikkeling van het toezicht op het auteursrecht en de naburige rechten en aan het CvTA in het bijzonder.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 10 januari 2020, IEF 18935, IT 2998; ECLI:NL:RBROT:2020:124 (ANP tegen gedaagde) Gedaagde heeft zonder toestemming een auteursrechtelijk beschermde foto uit het fotoarchief van ANP op haar website geplaatst. ANP is bij ontdekking hiervan een samenwerkingsverband aangegaan met het Belgische bedrijf Permission Machine. Permission Machine heeft aan gedaagde kenbaar gemaakt dat hij met het plaatsen van de foto een auteursrecht schendt. Gedaagde betwist deze bevoegdheid van Permission Machine. Er wordt geoordeeld dat op ANP een stelplicht en bewijslast rust en dat zij eerder en duidelijker op deze kwestie toegespitste concrete informatie aan de organisatie had kunnen verschaffen. Dit neemt niet weg dat gedaagde verder onvoldoende heeft betwist dat de foto gedurende een aanzienlijke tijd op haar website publiekelijk zichtbaar was zonder toestemming van de auteursrechthebbende. Dit is een onrechtmatige openbaarmaking van een auteursrechtelijk beschermd werk. Gedaagde wordt veroordeeld in het betalen van een fortfaitaire schadevergoeding, waarbij wordt gekeken naar wat ANP in redelijkheid had kunnen vragen indien gedaagde vooraf toestemming had gevraagd voor het gebruik zoals hier aan de orde.

Trouw gaat in op het vermeende plagiaat van een van haar columnisten die een klein kerstverhaal voor de krant schreef. In de column werden, zonder bronvermelding, tweets van de Engelse John Bull geciteerd. Bernt Hugenholtz, hoogleraar intellectueel eigendomsrecht aan de Universiteit van Amsterdam, noemt het ‘een evident geval van plagiaat’.

Save the dates and apply today! I 5- 6 March 2020 I European University Institute, Florence I Application Deadline: 3 february 2020 I 10% Discount on Early Bird Application Deadline: 16 january 2020

This Executive Training Course focuses on the Digital Single Market and its new challenges for European copyright, innovation and creativity. It will analyse the New Directive Copyright in the Digital Single Market and the challenges brought by innovation in creation by Artificial Intelligence (AI).

Overview:

The informed audience will be actively involved in hands-on training sessions, which will span the new instruments in the Directive and their impact and includes a “lab analysis” on these instruments.

Wat leert het Cofemel-arrest? Waarom is de Artiestenverloning-toets onjuist? Hoe gaat de richtlijn oneerlijke handelspraktijken veranderen? Deelnemer Anne-Fleur Filemon en hoofddocent Vivien Rorsch over de tweede opleidingsdag van de Mr. S.K. Martens Academie op 21 november jl.

“Wie van jullie heeft wel eens te maken met modellenrecht?” Met die vraag trapt Jesse Hofhuis (Hofhuis Alkema Groen) af. Twijfelend steken twee deelnemers hun vingers in de lucht. “Als IE-jurist word je verondersteld kennis te hebben van het modellenrecht, maar in de praktijk heb je er zelden mee te maken.” In twee uur behandelt Jesse de voorschriften van het modeldepot, de beschermingsvoorwaarden: nieuwheid en eigen karakter, de beschermingsomvang en de beperkingen. Jesse laat zich kritisch uit over het Jägermeister-arrest. Op basis van een sterk staaltje doelredeneren oordeelt het hof dat artikel 36 1c Modellenverordening vereist dat de afbeelding waarvoor aanspraak op bescherming wordt gemaakt, duidelijk identificeerbaar moet zijn. EUIPO kan dus een model weigeren vanwege onbegrijpelijkheid, terwijl de afbeelding prima reproduceerbaar is.

Rechtbank Den Haag 8 januari 2020, IEF 18933 (Expert cs tegen gedaagde) Gedaagde voert een eenmanszaak genaamd ‘Outletexpert’. Expert cs voert aan dat gedaagde in het kader van Uniemerken inbreuk maakt op artikel 9 lid 2 sub b, dan wel sub c Verordening (EU) 2017/1001 en in het kader van handelsnamen inbreuk maakt op artikel 5 Handelsnaamwet. De naam ‘Expert’ en niet de Uniebeeldmerken of het logo met de oranje ster die Expert cs hanteert voor zijn merk genieten grote bekendheid voor elektronicawinkels van Expert cs. De naam ‘Expert’ komt dan ook een relatief grote bescherming toe. Bij beoordeling van de mate van overeenstemming wegen de punten van overeenstemming zwaarder dan de punten van verschil. Geoordeeld wordt dat de mate van overeenstemming van het teken voor de waren en diensten waarvoor de Uniemerken zijn geregistreerd zodanig is dat er mogelijk verwarring kan ontstaan en gedaagde dus inbreuk maakt op de Uniebeeldmerken op grond van artikel 9 lid 2 sub b UMVo. Ook wat betreft de handelsnaam is het enige verschil dat het woord ‘outlet’ is toegevoegd onvoldoende om het gevaar van verwarring weg te nemen, zodat er tevens sprake is van inbreuk op het handelsnaamrecht van Expert cs op grond van artikel 5 Hnw.

Ktr. Rechtbank Amsterdam 7 januari 2020, IEF 18932; ECLI:NL:RBAMS:2020:35 (Pictoright tegen kunsthandel) Pictoright is een auteursrechtorganisatie bij wie vele Nederlandse kunstenaars en erfgenamen van kunstenaars zijn aangesloten en voor wie Pictoright als belangenbehartiger optreedt. Het volgrecht is het recht van een kunstenaar om te delen in de opbrengst bij professionele doorverkoop van originele (kunst)werken. Pictoright heeft een Amsterdamse kunsthandel aangeschreven met het verzoek de eigen administratie te controleren op mogelijke volgrechtverplichtingen voor bij Pictoright aangesloten rechthebbenden en hiervan opgave te doen maar ontvangt geen reactie. Er wordt een minnelijk regeling getroffen waar de kunsthandel zich niet aan houdt. Er wordt te weinig opgave gedaan van volrechtelijke verkopen. De inmiddels gesloten Amsterdamse kunsthandel moet ruim 15.500 euro betalen aan Pictoright voor volgrechtvergoedingen.

De eerder door mij beschreven zaak Warner Music en Sony Music Entertainment/TuneIn [IEF 18923] heeft een (nog onbesproken) staartje gekregen in de volgende uitspraak van de High Court of Justice, Business and Property Courts of England and Wales, Intellectual Property List (Chancery Division) van 18 december 2019, [2019] EWHC 3374 (Ch). Deze beslissing geeft een interessante kijk op de gevolgen van de eerdere uitspraak in het hoofdgeding.

Hoge Raad 10 januari 2020, IEF 18930; ECLI:NL:HR:2020:26 (EPAL tegen PHZ) Cassatie. Onrechtmatige daad Uniemerkenrecht. EPAL is houdster van het merk EPAL voor opnieuw te gebruiken pallets. EPAL is met het beheer en de controle op kwaliteit van zogeheten EUR/EPAL-pallets belast. EPAL stelt dat PHZ europallets die waren voorzien van het merk EPAL, niet alleen heeft gerepareerd, maar ook verder heeft verhandeld, [IEF 18619].  Kan EPAL zich als houdster van het gemeenschapsmerk verzetten tegen de verdere verhandeling van tweedehands, van het EPAL-merk voorziene, pallets die zijn gerepareerd door PHZ of door anderen dan EPAL-licentienemers? Er zullen vragen van uitleg aan het HvJ EU worden gesteld, zie ook [IEF 18770].

Rechtbank Midden-Nederland 9 januari 2020, IE 18929, IT 2997; ECLI:NL:RBMNE:2020:24 (Eiseres tegen Artiest) Verweerder heeft in zijn theater-show een fragment van Opsporing Verzocht laten zien waarin de stem van eiseres te horen was. Eiseres stelt dat verweerder haar portretrecht heeft geschonden, onrechtmatig gebruik heeft gemaakt van haar persoonsgegevens en haar persoonlijke levenssfeer ex artikel 8 EVRM heeft geschonden. Het portretrecht ziet op een afbeelding van (een deel van) het gelaat van een persoon, zodanig dat de geportretteerde kan worden herkend. De stem valt hier niet onder, waardoor het beroep op het portretrecht in de zin van artikel 21 Auteurswet niet slaagt. De stem is wel te kwalificeren als biometrisch persoonsgegeven en is in dit geval ook te herleiden naar de identiteit van eiseres. De huidige verwerking van dit biometrisch persoonsgegeven valt echter onder de vrijheid van de artistieke uitdrukkingsvorm. Hierdoor kan eiseres geen beroep doen op het vergeetrecht in de zin van artikel 17 Algemene verordening gegevensbescherming. Ten slotte slaagt het beroep op een schending van haar persoonlijke levenssfeer ook niet, omdat dit niet opweegt tegen het recht op vrijheid van meningsuiting in de zin van artikel 10 EVRM. Bepalend hiervoor was het feit dat eiseres geen bezwaar had gehad als er een andere stem werd gebruikt bij dezelfde beelden, terwijl eiseres dan nog steeds wordt geconfronteerd met de herinneringen van de overval.

Reclame Code Commissie 20 december 2019, IE 18928, IT 2996; 2019/00696 (Aanklager tegen Vlogger en Hoeksche Hoeve) Vlogger en Hoeksche Hoeve worden aangeklaagd omdat zij volgens aanklager in een vlog reclame maken voor het merk Boerderijchips, zonder te vermelden dat er sprake is van een betaalde samenwerking. Hoeksche Hoeve verweert zich met de stelling dat de vlog een informatief karakter heeft. Dit treft echter geen doel, omdat voor de vraag of er sprake is van reclame niet relevant is of er continu of alleen op bepaalde momenten in de vlog reclame in de zin van artikel 1 Nederlandse Reclame Code wordt gemaakt. De vlog is meer dan alleen informatief, omdat het Boerderijchips-logo meerdere malen duidelijk zichtbaar is. Daarnaast volgt uit de overeenkomst tussen vlogger en Hoeksche Hoeve dat vlogger een bepaald geldbedrag zou ontvangen voor de gemaakte reclame. Dit toont aan dat er sprake is van een Relevante Relatie in de zin van artikel 3 Reclame Code Social Media (RSM) tussen vlogger en Hoeksche Hoeve. Deze relatie moet volgens datzelfde artikel worden genoemd in de vlog of in de beschrijving ervan. Tot slot heeft Hoeksche Hoeve zich niet gehouden aan de zorgplicht beschreven in artikel 6 RSM. Dat Hoeksche Hoeve naar eigen zeggen geen invloed heeft kunnen uitoefenen op de inhoud van de vlog doet hier niet aan af.

1. Onlangs verscheen een reactie van mijn hand [IEF 18805] op het in BIE verschenen commentaar van Kleemans en Drok op een vonnis van de rechtbank Den Haag tussen Eli Lilly en Fresenius Kabi (ECLI:NL:RBDHA:2019:6107) [IEF 18534]. Kleemans c.s. [IEF 18824] en Hoyng [IEF 18547] hebben daar onlangs op gereageerd.

2. De zaak gaat over een geschil tussen twee farmaceuten, waarbij de vraag is of een generiek geneesmiddel tegen kanker inbreuk maakt op een octrooi. Meer specifiek gaat het om de vraag of de beschermingsomvang van het octrooi, mede gelet op de uitvindingsgedachte, verder strekt dan de bewoordingen van de octrooiconclusies, gelezen in het licht van de beschrijving, die
uitsluitend op één specifieke toedieningsvorm zien.

3. Al sinds de jaren ’70 is krachtens het Protocol bij de bepaling van beschermingsomvang een ‘redelijk’ evenwicht het  uitgangspunt, waarbij het ‘midden’ wordt gehouden tussen een billijke bescherming van de octrooiaanvrager en een redelijke mate van rechtszekerheid voor derden.

Lees hier het gehele artikel van Alexander Tsoutsanis.

De artikelen Studenten TU/e moeten rechten van uitvinding afstaan en TU/e wil uitvindingen claimen, gepubliceerd in het Algemeen Dagblad resp. het Eindhovens Dagblad vragen om een reactie. De teneur van zowel deze bijdragen als van het tv-programma 'NOS op 3' geeft blijk van een miskenning van de publieke taken van een universiteit. Ook de (in de artikelen aangehaalde) masterscriptie van Frank Rutgers getuigt van een beperkte kijk op wat de taak van een universiteit is.

Laten we in de eerste plaats vaststellen dat universiteiten grotendeels worden gefinancierd met ons belastinggeld (de  Rijksbijdrage). Het collegegeld dat de studenten moeten betalen is – zeker vergeleken met het publieke geld dat jaarlijks naar universiteiten gaat – maar een beperkte bron van inkomsten. Kortom, wij betalen met zijn allen voor wetenschappelijk onderwijs. Ik denk dat iedereen het erover eens is dat goed wetenschappelijk onderwijs voor onze maatschappij van groot belang is, en dat we daar dus graag voor zouden moeten willen betalen via de belastingen. Het maakt echter wel extra duidelijk dat de universiteit publieke taken heeft.

Lees hier het gehele artikel van Wim Maas.

Vrz. Rechtbank Den Haag 7 januari 2020, IEF 18924 (Café Franklin tegen The Franklin Group) Café Franklin is een café-restaurant in Den Haag en is tevens houdster van het Beneluxwoordmerk “FRANKLIN”. The Franklin Group, een andere onderneming, exploiteert een hotel, brasserie en cocktailbar in Middelburg. Dit hotel werd in eerste instantie op de markt gezet als “FRANKLIN”. Cafe Franklin heeft The Franklin Group gesommeerd het gebruik van dit teken te staken. Het gehanteerde teken werd daarop gewijzigd in “SIR FRANKLIN” en gedeponeerd. Café Franklin vordert dat iedere inbreuk op haar merkenrecht wordt gestaakt. Van een merkinbreuk is sprake als een teken zodanig overeenstemt met het merk dat daardoor bij het in aanmerking komende publiek van de desbetreffende diensten verwarring kan ontstaan. The Franklin Group voert onder andere aan dat er geen sprake is van gelijke of overeenstemmende diensten. Dit verweer wordt verworpen. Beide ondernemingen bieden dezelfde diensten aan, ook al verschillen zij enigszins in beleving en prijs. Verder wordt betoogd dat wanneer het teken wordt voorafgegaan door bijvoorbeeld ‘Brasserie’ en ‘Cocktailbar’ er geen sprake meer is van merkinbreuk. Echter dit zijn beschrijvende elementen en FRANKLIN blijft het dominante onderscheidende element in de combinatie. Bij het horecapubliek bestaat wel degelijk een verwarringsgevaar. Er wordt een inbreukverbod toegewezen. 

HvJ EU 19 december 2019, IEF 18925, IT 2993, IEFbe 3017; ECLI:EU:C:2019:1112 (AHTOP tegen Airbnb) De Franse vereniging voor accommodatie en toerisme klaagt Airbnb aan wegens het verrichten van vastgoedactiviteiten zonder beroepskaart die volgens de wet-Hoguet verplicht is. Airbnb ontkent dat zij activiteiten van een vastgoedmakelaar uitoefent. Bovendien stelt zij dat de wet-Hoguet onverenigbaar is met de richtlijn 2000/31, de wet zou niet van toepassing zijn op de onderhavige zaak. Het Hof van Justitie gaat mee met de standpunten van Airbnb en stelt dat Airbnb hoofdzakelijk een tool is om vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Er wordt vastgesteld dat Airbnb de prijzen van de aangeboden accommodaties niet bepaalt, en evenmin een selectie maakt van verhuurders of accommodaties die worden aangeboden op haar website. Airbnb moet daarom worden gekwalificeerd als “dienst van de informatiemaatschappij” in de zin van richtlijn 2000/31. Verder wordt gesteld dat de wet-Hoguet niet van toepassing is op de zaak, omdat de Frankrijk heeft verzuimd kennis te geven van de betreffende wet aan Airbnb Ireland, waardoor er niet is voldaan aan de voorwaarden van artikel 3, lid 4 van richtlijn 2000/31.

Opmerkingen door Alfredo dos Santos Gil bij de uitspraak van de High Court of Justice, Business and Property Courts of England and Wales (Warner Music en Sony Music Entertainment/TuneIn), 1 november 2019, [2019] EWHC 2923 (Ch)

Afgelopen najaar is een opzienbarende uitspraak gewezen over de auteursrechtelijke aansprakelijkheid van een zogenoemde aggregator van online (lineaire) radiokanalen, TuneIn. De platenmaatschappijen Warner en Sony Music traden in het Verenigd Koninkrijk (hierna: “VK”)  op tegen TuneIn vanwege het gebruik van hun muziekopnamen in diverse online radiokanalen van wereldwijde komaf. De kanalen waren via de website en app van de dienst TuneIn online vindbaar en via links afspeelbaar, onder andere in het VK. In de gratis versie van TuneIn worden advertenties toegevoegd en daarnaast wordt tegen betaling een advertentievrij premium-abonnement aangeboden met extra opneemfunctionaliteiten. De uitspraak biedt fascinerende redeneringen, die ik zal langsgaan. Daarnaast leent hij zich voor nadere beschouwingen over de mogelijke gevolgen voor vergelijkbare online platforms.

Lees hier het gehele artikel.

Niets mis met tradities, en zeker niet met deze: het jaarlijkse IE diner van deLex! De prachtige kapel van Hotel Arena staat op 30 januari voor u klaar om het nieuwe jaar in te luiden. Geen betere tijd en plaats om - all dressed up - met vakgenoten terug te kijken op mooie en minder mooie momenten uit 2019 en te anticiperen op een nog beter 2020!

De ceremoniemeester en de sprekers? Die houden we nog even voor onszelf.

Waar en wanneer?
Donderdag 30 januari 2020, Hotel Arena, Amsterdam

Dresscode: feestelijk

Hof Den Haag 24 december 2019, IEF 18922; IT 2991; C/09/508681 /HA ZA 16-411 (Philips tegen Wiko) Philips is houdster van het Europese octrooi 1440525 (hierna: EP 525), getiteld “Radio Communication System”. Bij de rechtbank vorderde Philips op basis van EP 525 een verbod jegens Wiko om inbreuk te maken en schadevergoeding, stellende dat EP 525 is geïncorporeerd in het HSDPA-protocol van de UMTS standaard zoals gepubliceerd en dat Wiko in onder meer Nederland mobiele telefoons, smartphones en laptops verhandelt waarin de HSDPA functionaliteit wordt toegepast. Wiko weet onvoldoende aannemelijk te maken dat er sprake is van een gebrek geldigheid van het octrooi. Tevens hebben zij inbreuk gemaakt op de octrooirechten van Philips. Het bestreden vonnis wordt vernietigd.

4.126 Gelet op het voorgaande kan Wiko’s op US 174 gebaseerde niet-nieuwheidsaanval op EP 525 niet slagen. Gebrek aan inventiviteit uitgaande van deze publicatie is door Wiko niet aangevoerd.

4.143 Voor zover de aanvallen van Wiko op de geldigheid van EP 525 tevens zijn gericht op andere conclusies van het octrooi dan conclusies 10, 11 en 14, moeten die op dezelfde gronden worden verworpen. De slotsom van al het voorgaande is dat de conclusies van EP 525 naar het oordeel van het hof geldig zijn te achten. In zoverre slagen de grieven van Philips tegen het andersluidende oordeel van de rechtbank. Het vonnis waarvan beroep zal daarom worden vernietigd.

4.158 De slotsom is dat Wiko inbreuk maakt op in elk geval conclusies 10, 11 en 14. Bij die stand van zaken is er geen belang bij beoordeling van de door Philips gestelde indirecte inbreuk op andere conclusies van het octrooi.

Hof Den Haag 24 december 2019, IEF 18921, IT 2990; ECLI:NL:GHDHA:2019:3427 (Philips tegen Asus) Octrooirecht. Philips is houdster van Europees octrooi EP 659 dat, net als EP511 en EP525 (waarop het Hof inbreuk door Asus heeft aangenomen), deel uitmaakt van de UMTS-octrooiportfolio van Philips. Bij de rechtbank vorderde Philips (ook) op basis van EP659 een verbod jegens Asus om inbreuk te maken en schadevergoeding, stellende dat EP 659 is geïncorporeerd in het HSDPA-protocol van de UMTS standaard zoals gepubliceerd en dat Asus in onder meer Nederland mobiele telefoons, smartphones en laptops verhandelt waarin de HSDPA functionaliteit wordt toegepast. De rechtbank overwoog dat een aantal conclusies van EP659 niet nieuw en inventief waren. In hoger beroep vordert Philips vernietiging van het vonnis van de rechtbank voor zover de conclusies van EP 659 volgens Hulpverzoek II niet geldig zijn geacht en voor zover de hierop gebaseerde inbreukvorderingen zijn afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank. Onder verwijzing naar het arrest m.b.t. EP511 (IEF 18444), verwerpt het Hof de door Asus ingestelde reconventionele (FRAND) vordering, alsmede het incidentele appel met betrekking tot art. 843a Rv. 

Rechtbank Gelderland 29 oktober 2019, IEF 18920, IT 2989; ECLI:NL:RBGEL:2019:6195 (Brein tegen X) Verweerder drijft een webhosting eenmanszaak onder de namen Atomworld Hosting en Macho’s. Via websites van Hiptv worden “IPTV pakketten”(Internet Protocol Television) aangeboden en verkocht. Stichting Brein, Talpa TV, RTL Nederland en Fox Networks Group Netherlands menen dat er sprake is van inbraak op auteursrechten. Eisers hebben geen toestemming gegeven voor het aanbieden van deze diensten en ook geen vergoeding ontvangen. Vast komt te staan dat er een organisatie is die middels verschillende ‘Hiptv’ domeinnamen IPTV pakketten heeft aangeboden en verkocht. Daarbij staat ook vast dat verweerder ten behoeve van deze organisatie domeinnamen, technische ondersteuning en betalingsdiensten heeft gefaciliceerd. Bewezen wordt geacht dat verweerder persoonlijk betrokken is geweest bij het aanbieden van IPTV pakketten, nu de standpunten van Brein enkel worden betwist, maar deze betwisting niet (voldoende) wordt gemotiveerd door verweerder. Verweerder wordt in de gelegenheid gesteld om tegenbewijs te leveren tegen de stelling dat hij (mede)verantwoordelijk is voor het aanbieden en verkopen van IPTV pakketten.