Slaafse nabootsing  

Rb. Rotterdam 29 maart 2024, IEF 21989; C/10/673601 / KG ZA 24-124 (Eisers tegen Roos). Eisers, waaronder Top-Line en Dutch Sofa, stellen dat zij de Michelin-zitbank hebben ontworpen en het exclusieve recht hebben om de zitbank te produceren en/of te verhandelen. Eisers voeren aan dat Roos Wonen & Slapen B.V. (hierna: Roos) een identieke zitbank verkoopt onder de naam ‘Amsterdam’. Hierdoor zou Roos primair inbreuk maken op het auteursrecht van eisers en subsidiair schuldig zijn aan slaafse nabootsing. Eisers vorderen bij de rechtbank een bevel tot staking van de inbreuk.

Rb. Gelderland 20 maart 2024, IEF 21979; ECLI:NL:RBGEL:2024:1524 (Eisers tegen EasySofa). Eiser is ontwerper van de zitbank genaamd Michelin waarvan de eerste ontwerptekeningen door hem gemaakt zijn in september 2011 in Israël. De Michelin bank wordt geproduceerd door Deense onderneming Top-Line. EasySofa produceert en verhandelt een zitbank onder de naam ‘Capoli’. Per brief van 7 december 2020 heeft eiser EasySofa gesommeerd de exploitatie van de zitbank ‘Capoli’ te staken en gestaakt te houden wegens auteursrechtinbreuk op, dan wel slaafse nabootsing van de Michelin bank. Partijen verschillen van mening over de vraag of de Michelin bank in Nederland auteursrechtelijke bescherming geniet.

Hof Den Haag 27 februari 2024, IEF 21918; ECLI:NL:GHDHA:2024:310 C/09/589661/ HA ZA 20-275 (Izipizi tegen Looplabb). Izipizi produceert en verkoopt lees- en zonnebrillen. Looplabb ontwerpt en verkoopt lees- en zonnebrillen. Izipizi is houdster van het Uniemerk, een 3D-vormmerk, met de naam “IZIPIZI READING Reading glasses Lunettes de lecture”. Izipizi stelde in eerste aanleg o.a. dat Looplabb met haar verpakking inbreuk maakt op de rechten van Izipizi aangezien zij houdster is van het Izipizi-Uniemerk. De rechtbank oordeelde dat er merkinbreuk was ten aanzien van de witte brilverpakkingen en niet ten aanzien van de gekleurde verpakkingen [zie IEF 20417]. De vorderingen gebaseerd op auteursrecht en slaafse nabootsing zijn door de rechtbank afgewezen. Izipizi is in hoger beroep gekomen tegen dit vonnis en wil dat haar vorderingen alsnog geheel worden toegewezen. Looplabb eist in incidenteel hoger beroep dat de vorderingen van Izipizi alsnog geheel worden afgewezen.

Vzr. Rb. Oost-Brabant 30 november 2023, IEF 21795; ECLI:NL:RBOBR:2023:5566 (Seven Towns & Boti c.s. tegen Toi-Toys). Kort geding. Seven Towns & Boti c.s. zijn ontwerpers en producenten van innovatieve speelgoedproducten. Samen hebben zij het prodcut "Doctor Squish Squishy maker" op de markt gebracht. Hiermee kunnen gebruikers zogeheten 'squishies' maken. Dit product is in 2022 bekroond tot Speelgoed van het Jaar. De Squishy Maker is een opvolger van een eerder prodcut dat uit dezelfde samenwerkig is voortgekomen, het speelgoedproduct "Stuff-A-Loons". Toi-Toys is een speelgoedleverancier die onder andere aan de Nederlandse winkelketen Action levert. Zij verhandelt een soortgelijk speelgoedproduct onder de naam "Squishy Factory". Seven Towns & Boti c.s. vorderen bij wijze van voorlopige voorziening om, onder andere, Toi-Toys te verbieden het product Squishy Factory te verhandelen, nu dit inbreuk zou maken op de auteursrechten van eiseressen, danwel onrechtmatig zou zijn. 

Rechtbank Rotterdam 2 augustus 2023, IEF 21600; ECLI:NL:RBROT:2023:7706 (KMG tegen VDB c.s.) Kermis- en Machinebouw Gaasendam Europe B.V. (hierna: KMG) houdt zich bezig met de ontwikkeling, productie en verkoop van kermisattracties. VBD c.s. exploiteert kermisattracties, amusements- en speelautomaten. Twee van de gedaagden zijn vennoten van VBD c.s. KMG heeft een kermisattractie genaamd 'Freak Out' in verschillende kleurenstellingen op de markt gebracht, waaronder blauw-wit. Het octrooi dat KMG op de 'Freak Out' had, is in 2011 voor het Nederlandse deel vervallen. In 2021 heeft VDB een soortgelijke schommelattractie in eigendom gehad, genaamd de 'Royal King'.

Hoge Raad 7 juli 2023; IEF 21554; ECLI:NL:HR:2023:1070 (Philips tegen Lidl) Eerder concludeerde de PG in de zaak Philips tegen Lidl dat er stevige aarzeling bestaat over het eerste oordeel van het hof dat Philips zich in casu expliciet zou beperken tot een beroep op enkel het bewerkersauteursrecht van artikel 10 lid 2 Auteursrechtwet (Aw). De motiveringsklacht achtte hij gegrond. Waarom zou een rechthebbende zich immers zo hebben willen beperken als zij ook duidelijk aangeeft dat zij ook als maker heeft te gelden van het originele werk en daar in wezen de kern van haar betoog van maakt? Inmiddels heeft de Hoge Raad arrest gewezen.

Rechtbank Amsterdam 7 juni 2023, IE 21503; ECLI:NL:RBAMS:2023:3498 (Health Food Wall/Maas International) In deze zaak daagt Health Food Wall B.V. (hierna: HFW) haar tegenpartij Maas International B.V. (hierna: Maas) voor de rechter. Het geschil is ontstaan uit een verzuurde samenwerking tussen de twee partijen, die van plan waren om zogenaamde 'smart fridges' te exploiteren die de naam 'The Treat' dragen. Bij deze samenwerking is een non-disclosure agreement en een intentieverklaring getekend. Maas geeft tijdens het onderhandelingsproces aan dat zij geen vertrouwen meer hebben in het concept en staakt de samenwerking. Na deze beëindiging brengt Maas een soortgelijk concept op de markt, onder de de naam 'The Taste'. HFW deelt aan Maas mee dat zij daarmee inbreuk maakt op het (gedeelde) auteursrecht op het concept 'The Treat'. Ook stelt HFW dat Maas de onderhandelingen ten onrechte heeft afgebroken en dat er inbreuk wordt gemaakt op de non-disclosure agreement. HFW vordert staking van de inbreuk op de auteursrechten, nakoming van de non-disclosure agreement, overdracht van het merk 'The Treat', alles onder last van dwangsom.

Hof 's-Hertogenbosch 24 januari 2023, IEF 21334; ECLI:NL:GHSHE:2023:179 (Appellanten tegen geïntimeerden) Verbintenissenrecht. Appellant is eigenaar van een eenmanszaak die zich onder andere toelegt op de productie en verhandeling van handgemaakte tegels, genaamd 'Stones'. Deze tegels betreffen reproducties van kerk- en kasteelstenen. Geïntimeerde werkte tot eind 2013 als exclusief distributeur van appellant, maar produceert en handelt sinds 2018 in stenen die ook de naam Stones dragen. Partijen hebben in tijden van samenwerking een overeenkomst gesloten waarin wordt afgesproken dat geïntimeerde geen bedrijfsgeheimen mag gebruiken zonder toestemming van appellant. Appellanten stellen dat het productieprocedé van Stones een bedrijfsgeheim is. Appellanten stellen ook dat geïntimeerde schuldig is aan slaafse nabootsing nu geïntimeerden gebruikmaken van hetzelfde productieprocedé. Het hof heeft echter geoordeeld dat het productieproces van appellanten niet uniek is en daarom geen handelswaarde heeft. Ten aanzien van de stelling van slaafse nabootsing oordeelt het hof dat appellanten onvoldoende hebben onderbouwd dat er sprake is van oneerlijke concurrentie en slaafse nabootsing door geïntimeerden. Appellanten hebben niet concreet aangetoond dat er sprake is van verwarring bij het publiek tussen de Stones van appellanten en Stones van geïntimeerden. Het hof concludeert daarom dat er niet is voldaan aan de voorwaarden voor een geslaagd beroep op slaafse nabootsing. Het hof veroordeelt appellanten in de proceskosten van het hoger beroep en wijst het gevorderde af. 

Hoge Raad 31 maart 2023, IEF 21332; ECLI:NL:HR:2023:508 (Kwantum c.s. tegen Vitra) De zaak gaat over de vraag of een Amerikaanse designstoel auteursrechtelijke bescherming geniet in Nederland en België als 'werk van toegepaste kunst'. De Hoge Raad heeft vijf vragen gesteld aan het Hof van Justitie van de Europese Unie over de beperking van het auteursrecht op een werk van toegepaste kunst. De vragen hebben betrekking op de toepassing van de materiële-reciprociteitstoets van artikel 2 lid 7 van de Berner Conventie, en op de vraag of deze in Nederland en België mag worden toegepast op een werk van toegepaste kunst uit een derde land waarvan de auteur geen onderdaan is van een EU-lidstaat. De Hoge Raad wil weten of de situatie binnen de werkingssfeer van het Unierecht valt en wie de beperking van het auteursrecht mag vastleggen. De zaak is geschorst totdat het Hof van Justitie hierover uitspraak heeft gedaan.

Rechtbank Noord Holland 7 februari 2023, IEF 21269; ECLI:NL:RBNHO:2023:1725 (SpeedComfort BV tegen Heatbooster BV) In deze zaak staat centraal de vraag of Heatbooster BV (hierna: Heatbooster) zich schuldig maakt aan slaafse nabootsing of auteursrechtinbreuk met hun product dat sterk lijkt op de SpeedComfort van SpeedComfort BV (hierna: SpeedComfort). De voorzieningenrechter heeft geoordeeld dat de SpeedComfort voldoende onderscheidend vermogen heeft en dat de vormgeving van Heatbooster verwarring bij het publiek kan veroorzaken. Het feit dat Heatbooster haar logo en patroon op haar producten heeft aangebracht, is niet voldoende om het verwarringsgevaar weg te nemen. De thermostaatschakelaar van Heatbooster is ook een exacte kopie van die van SpeedComfort en kan dus ook tot verwarring leiden. De voorzieningenrechter oordeelt echter dat Heatbooster BV gebruik mag maken van de technische oplossingen die zich binnenin de SpeedComfort bevinden. De locatie van de zwarte connectoren aan de buitenzijde van de SpeedComfort worden niet als bepalende elementen van de vormgeving beschouwd. Heatbooster heeft voldoende aangetoond dat de kleur, afmeting en het aantal ventilatoren van haar producten niet kunnen worden aangepast zonder afbreuk te doen aan de deugdelijkheid en bruikbaarheid daarvan. Toch is de voorzieningenrechter van oordeel dat Heatbooster nodeloos verwarring heeft veroorzaakt door haar producten niet te voorzien van een opvallende kleur of een logo op een niet-zichtbare plek op het product, om zo verwarring te voorkomen wanneer de producten op internet worden aangeboden.