Gepubliceerd op donderdag 7 juli 2005
IEF 602
De weergave van dit artikel is misschien niet optimaal, omdat deze is overgenomen uit onze oudere databank.

2 op de 4500… het valt wel mee

Een mooi stukje op Molblog over een interview dat Carp heeft gehouden met Sander van der Laan, de commercieel directeur van Albert Heijn. Twee voor de hand liggende vragen en eveneens voor de hand liggende antwoorden uit het interview, dat overigens ook te beluisteren is:

Carp: Ook bij huismerkproducten botsen jullie met leveranciers. Verpakkingen lijken zo op elkaar dat de consument het verschil tussen A-merken en jullie huismerk niet meer kan zien, is de klacht.

Van der Laan: ‘Het verhaal dat wij A-merken zouden kopiëren is absoluut onwaar, we proberen dwars door categorieën heen ons huismerk neer te zetten, met een eigen logo, schrijfstijl en kwalitatieve uitstraling. Maar soms zijn er vaste codes. Paprikachips zit bijvoorbeeld altijd in een blauwe zak. Lays zit toevallig ook in een blauwe zak. Kopiëren we Lays? Helemaal niet, maar als je paprikachips in een gele zak stopt, raakt de klant volledig in de war.’

Carp: Een mooi verhaal, maar Unilever stapte naar de rechter en kreeg in twee van de dertien gevallen gelijk. De rechter zei verder: het is aannemelijk dat Albert Heijn ook met overige verpakkingen de grens van het toelaatbare heeft opgezocht.

Van der Laan: ‘Nee, de rechter heeft gezegd dat er van onze 4500 huismerkproducten, waarvan er uiteindelijk dertien op tafel zijn gekomen, in twee gevallen inbreuk was gepleegd op het merkrecht. Het is geen wiskunde, dus als je in de beleving van de rechter twee foutjes maakt op 4500 cases, valt het allemaal wel mee.’

Het is maar hoe je het bekijkt inderdaad.